برای برگزاری مراسمات اول “مه” خود را آماده کنیم- مهران محبی
اوضاع سیاسی و اجتماعی با سرعت درحال تغییر به نفع جامعه در تقابل با جمهوری اسلامی است. جامعه هر روزه تعرضی تر و با روحیه ای سرنگونی طلبانه برای پایان دادن به نکبت جمهوری اسلامی گام بر می دارد و دنیای جنایتکاران اسلامی را بیشتر و عمیق تر در تاریکی و وحشت فرو می برد.
این واقعیات تنها ادعای به حق و واقعی ما مردم از کارگر گرفته تا معلم، بازنشسته و زن و غیره نیست، بلکه سران رژیم هم به آن ها معترف هستند و هر روز با ترس و اضطراب به خودی هایشان هشدار می دهند. اگر چه ابراز وحشت ها و نگرانی های سران حکومت تازگی ندارند، ولی از اواخر شهریور ۱۴۰۱ (زمان شروع انقلاب جاری) آشکارتر شده و حالا به اوج خود رسیده است. برگزاری جشن های نوروزی و مراسمات ۸ مارس (روز جهانی زن) آن هم در ایام ماه رمضان و ضربه خوردن و کشته شدن علی که از ایام مقدس و عزای اسلام و جمهوری اسلامی هستند و نیز علی رغم تهدیدات و بازداشت های فعالین سیاسی و اجتماعی سازمانده و تأثیر گذار در برگزاری جشن ها و مراسمات، وحشت رژیم را به حد بی سابقه ای بالا برده است. حتی روزنامه اصلاح طلب شرق هم از این اتفاقات به عنوان اتفاقی دردناک از آنها یاد میکند. دیگر رسانه ها و مهره های حکومتی نیز هر یک به نحوی و به نوعی اضطراب و دلهره شان را بروز می دهند. اما جالب توجه ترین این ابراز وحشت ها توسط خامنه ای بیان شده است.
خامنه ای در سخنرانی اش به مناسبت عید فطر، ترامپ و به گفته خودش شرارت های خارجی را خطرناک نمی بیند ولی اعتراضات روبه گسترش داخلی که نفس در گلوی حکومت اش را حبس کرده شرارت های داخلی و خطرناک می بیند و تهدید به سرکوبشان می کند.
ولی همین وحشت از اوضاع شدیدا ضد حکومتی در داخل است که رژیم را وادار به تسلیم در برابر ترامپ کرده که نتیجه آن چیزی غیر از کشیدن شدن به موقعیتی ضعیف تر و شکننده تر در همه عرصه های داخلی و بین المللی برای حکومت به دنبال نخواهد آورد و راه دیگری در برابرش نیست. سران حکومت می دانند بعد از پذیرش شروط ترامپ از نظر سیاسی و ایدئولوژیکی بی اعتبارتر و “دست خالی تر” خواهند شد و باید هارت و پورت هایی که تا حالا از طریق آن ها به حکومتشان هویت داده بودند را تعطیل کنند و این شکستی بزرگ برایشان خواهد بود. خامنه ای و حکومت اش از نظر اقتصادی هم که اصلی ترین عامل سوق دهنده شان به سوی تسلیم در برابر ترامپ است، فرجی حاصل نخواهد کرد. به این معنا که توافق، بلافاصله منتج به برداشته شدن تحریم ها نمی شود و حتما یک بازه زمانی برای راستی آزمائی تعیین خواهد شد که در صورت مثبت بودن نتیجه راستی آزمائی، تازه به عملی شدن لغو تحریم ها می رسند و بعد تر زمان آن فرا خواهد رسید تا سرمایه گذاران خارجی راضی شوند ریسک سرمایه گذاری در ایران را که حکومت اش هر آن ممکن است سرنگون شود، به جان بخرند. از اینرو واضح است که تن دادن به توافق و تسلیم برای جمهوری اسلامی افاقه نخواهد کرد. علتش هم روشن است. مردم چنین مجال و زمانی را به جمهوری اسلامی نخواهند داد تا نفس تازه بکند و خود را بازسازی کند. مردم می دانند که اگر فشار خود را بر حکومت کم کنند حتی در صورت پذیرش توافق و تسلیم در برابر ترامپ برای کاهش فشارهای اقتصادی، باز هم نصیب آنها چیز جز فلاکت و بدبختی بیشتر نخواهد بود و تجربه قبلی چنین توافقاتی را دارند. مردم کل بساط نکبت جمهوری اسلامی را نمیخواهند.
اما در نقطه مقابل، جامعه ای سرشار و با روحیه قرار گرفته است که از هر مجالی برای ضربه زدن به جمهوری اسلامی و زیر فشار شدیدتر قرار دادن آن استفاده می کند. مردم در موقعیتی آماده تر برای حضور در میدان های اعتراض به هر بهانه ای لحظه شماری می کنند و وسیعا به فراخوان های اعتراضی پاسخ می دهند. این مردم در همین ایام اخیر نشان دادند که چه آمادگی و اشتیاق بالائی در پاسخگوئی به فراخوان های اعتراضی ای دارند که چند سال است توسط بازنشستگان بکار گرفته می شود و حالا تبدیل به یک سنت مبارزاتی شده است.
این روش برای ایجاد هماهنگی میان معترضان و جلب حمایت اجتماعی سالهاست بکار گرفته می شود و موفق بوده و باید در سطح سراسری و عمومی مورد استفاده قرار بگیرد. طی دو ماه گذشته فعالین و سازمان دهندگان مراسمات جشن های نوروزی، از پیش برای روزهای معینی از طریق “مدیای اجتماعی” فراخوان هایشان را دادند و درجه بالائی از سازمانیابی را عملی ساختند که به یمن استقبال گسترده مردم، هم تهدیدات دستگاه های امنیتی بی اثر شدند و هم فضای اعتراضی را به مرحله ای جلوتر سوق دادند. اعتراضات موفق کشاورزان اصفهان هم نمونه موفق دیگری از بکارگیری فراخوان به عموم است.
در شرایطی که تب عمومی جامعه برای تعرض و زیر فشار بیشتر گذاشتن رژیم بسیار بالا است، حکومت در وضعیت به هم ریختگی و دستپاچگی و بی افقی کامل برای نجات خود از سرنگونی بسر میبرد و بعلاوه سرکوب و تهدیدات حکومت در برابر مردم کارساز نبوده است ، این تجارب می توانند از همین حالا در دستور کار فعالین کارگری و سازمان دهندگان برگزاری مراسمات روز جهانی کارگر قرار گیرند. باید از طریق فعالیت های تبلیغاتی چه در فضای مجازی و چه با نوشتن و چسپاندن شعارها و تراکت ها به همه بخش های کارگری فراخوان تدارک دیدن برای برگزاری مراسمات خود را دهیم و همچنین از عموم مردم بخواهیم و فراخوان دهیم که روز جهانی کارگر را روزی مناسب برای اعتراض و اعلام انزجار خود از رژیم سراپا جنایت جمهوری اسلامی بدانند و در مراسمات مربوطه شرکت کنند.
جمع های خود را برای ایجاد فضای سرشار و روحیه مشارکت عمومی در مراسمات روز کارگر در مراکز کارگری، گروه های بازنشستگان و پرستاران و در میان محافل دوستان و همراهان خود بسیج کنیم و به این طریق تدارکی موفق برای برگزاری مراسمات اول ماه مه ببینیم.
با آرزوی برگزاری یک اول ما مه (روز جهانی کارگر) موفق با حضور و دخالت همه بخش های معترض جامعه.
زنده باد اول ماه مه
سرنگون باد جمهوری اسلامی
