آنگاه که وقاحت و بی شرمی از حد بگذرد، “وجود سطل های زباله علت زباله گردی می گردد”
احمد احمدی صدر مدیر عامل وقیح سازمان رفاه خدمات و مشارکت های اجتماعی شهرداری تهران اخیرا در خصوص برنامه های شهرداری تهران برای کاهش معضل زباله گردی از مردم درخواست کرده است که اگر زنان زباله گردی را مشاهده کردند که نیاز به کمک دارند، با شماره تلفن یک صد و سی هفت تماس بگیرند تا گشت های ما آنان را به سمت سراهائی که داریم هدایت کنند.
این مفتخور حکومتی در ادامه می گوید که برخی از این زنان خانه و خانواده دارند و این یعنی کارتن خواب نیستند و به زباله گردی به عنوان یک شغل نگاه می کنند و برای حل این معضل، شهرداری برنامه ای برای حذف سطل های زباله از شهر در دستور کار است.
شنیدن دروغ و ریاکاری از کارگزاران و مسؤلین حکومتی که اساس کارش عوامفریبی است و فرهنگ و سیاستش وقاحت، بی شرمی، خدعه و تزویر اسلامی و آخوندی ، عجیب نیست. و برای مردم ایران که ده ها سال است با این حکومت و سیاستها و فرهنگ متعفنش روبرو هستند، تازگی ندارد.
این راهزن حکومتی طوری شماره تلفن تماس برای عموم اعلام می دارد و از مردم درخواست می کند تا با دیدن زنان زباله گردی که به گفته وی نیازمند هستند را به ایشان و به مافیائی هایش اطلاع دهند، گوئی تعداد این زنان در سطح شهر تهران به حدی کم هستند که هر زمان و در هر مکان و برای هر کسی از جمله برای خود وی قابل رؤیت نیستند و باید با همکاری عمومی آنها را به اصطلاح شکار و روانه سراهای شهرداری کرد.
این راهزن وقیح که می گوید تعدادی از زنان زباله گرد نیازمند هستند و باید توسط مردم شناسائی شوند تا به سراها هدایت گردند، می خواهد نظام کثیف مافیاها و گانگسترها از مسؤلیت بوجود آوردن پدیده زباله گردی و انواع روشهای حقیرانه و خارج از شأن انسانی را تبرئه کند.
می خواهد تقصیر و علت زباله گردی را نه بیکاری و فقر و گرسنگی که حاصل حاکمیت دزدان بر جامعه است، بلکه میکوشد تن پروری و تمایل درونی خود مردم و زنان به گشتن در میان زباله ها به دنبال درآمدهای مفت را عامل این به اصطلاح معضل اجتماعی معرفی کند.
بی دلیل نیست که هر از چند گاهی قلاده های نیروهای ویژه و انتظامی را برای حمله به زباله گردان و متدکدیان در سطح شهرها رها می کنند و طبق ادعای احمدی صدر حتما انداختن نیروهای انتظامی به جان زباله گردها راهی برای به خانه فرستادن زباله گردان غیر نیازمند است و نیازمندان واقعی که به خاطر نیازشان با هیچ سرکوبی خیابان و سطل های زباله را ترک نخواهند کرد، راحت تر قابل شناسائی خواهند بود..
بگذارید اول به این مهره حکومتی بگوئیم بس کنید، وقاحت را از هر حد و مرزی گذرانده اید، شما و دیگر عوامل شریک در جنایات حکومتی علیه مردم نمی توانید با دروغگوئی و دغلکاری یقه خود را از چنگ مردم رها کنید.
ادعای کذب کسانی مانند احمدی صدر مبنی بر تلاش برای شناسائی به گفته خودشان زنان زباله گرد نیازمند و هدایتشان به سراهای شهرداری در حالی از رسانه های رسوایشان منتشر می شود که عوامل شهرداری روز سوم همین ماه مرداد به بهانه بدهی برق به مؤسسه “نور سپید هدایت” مرکز شبانه روزی کاهش آسیب های زنان که تعداد زیادی از زنان معتادی که از مراکز درمان اجباری اعتیاد ماده شانزده دولتی به خاطر بد رفتاری و مورد سؤاستفاده قرار گرفتن فرار کرده و به آن مؤسسه پناه آورده بودند، حمله کردند و زنان پناهنده را از آن مرکز بیرون رانده و آواره خیابانها کردند.
این دزدان نه می توانند و نه می خواهند که چنین معضلاتی از زندگی صدها هزار و شاید میلونها انسان در جامعه خارج شود. بویژه نمی خواهند ، چون از قبل آن درآمدهای سرسام آور نصیبشان می گردد.
به گوشه ای از آمار تکان دهنده از تعداد زباله گردان و درآمد هزاران میلیارد تومانی ای که هر دو بخش شهرداری ، بخش مافیائی و بخش قانونش از آن بهره مند می شوند، توجه کنید:
عضو سابق شورای شهر تهران و از هم دزدان احمدی صدر اعلام می کند که سال نود و نه چهارده هزار نفر زباله گرد در تهران هستند و چهار هزار و هفتصد نفرشان کودک هستند و از درآمد روزانه بیست میلیارد تومانی حاصل از به اصطلاح طلای کثیف در تهران می گوید که سهم بیشتر آن نصیب مافیای زباله می گردد و سهم کم آن را شهرداری می برد!
واقعیت این است که مردم ایران تحت حاکمیت باندهای مافیائی هستند.
حکومت باندها و مافیا، کل سرمایه و منابع ثروت و درآمد اجتماعی را میان خود تقسیم کرده اند.
از رشته های مختلف صنایع تا کشاورزی، معادن، بهداشت و درمان، آموزش، آب، خاک، دریا، کوه و جنگل و محیط زیست گرفته که می توانند در خدمت رفاه و سلامت جامعه قرار گیرند تا عرصه های سودآور دیگری که جامعه را به انقیاد و بردگی و فروپاشی می کشاند، مانند مذهب و مواد مخدر، همه و همه در انحصار دارو دسته های مافیایی حکومتی هستند که سردسته هایشان سران سپاه، وزارت اطلاعات و آدمکشان حرفه ای در قدرت هستند.
مافیای زباله یکی از ده ها مافیای حکومتی است که درآمد روزانه بیست میلیارد تومانیش فقط در تهران، حاصل رنج و درد چهارده هزار زن، مرد و کودک دردمند و فقیر و فاقد امکانات زندگی بخور و نمیر است و جمعیت زیادی از آنها کارتن خواب، گورخواب و دخمه خواب هستند.
این جمعیت دردمند و محروم از کار و شغل و منبع درآمد و محروم از ابتدائی ترین امکانات زندگی که برای زنده ماندن تا کمر در سطل های متعفن و مملو از انواع میکروب های عفونی به دنبال یافتن تکه های قابل بازیافت و قابل فروش یا باقی مانده های خوراکی فرو می روند، برخلاف ادعای احمدی صدر بی شرم، زباله گردی را شغل به حساب نمی آورند.
اما برای مافیای زباله که خود احمدی صدر حتما اگر سردسته اش نباشد یکی از اعضاء با نفوذش است، زباله گردی و وجود هزاران انسان محروم شده که باید برای زنده ماندن سطل های زباله را زیر و رو کنند، یک منبع درآمد هزاران میلیارد تومانی سالانه بدون نیاز به هیچ سرمایه گذاری و هزینه کردنی است و به هیچ وجه حاضر به دست کشیدن از آن نیستند، مگر با سرنگون شدن کل حکومت مافیائی .
