اتحاد مبارزاتی بخشهای مختلف بازنشستگان یک پیشروی مهم، جمع زن زندگی آزادی- مازندران
در سرمایه داری اسلامی حاکم بر ایران که بیش از چهار دهه بختک وار بر زندگی مردم چنگ انداخته، جنبش های عظیمی از دل جامعه در مقابل این رژیم غارتگر قد برافراشته اند. جنبش های کارگران، معلمان، زنان، دانشجویان- و اخیراً دانش آموزان-، رانندگان، مالباختگان، بازنشستگان و دیگر اقشار نمایی از جنبش سترگی است که عزم، جزم کرده است تا بساط حاکمیت ضدبشری ج.ا را با اتحاد و همبستگی خود برچیند و هراسِ حکومت در همین است.
جنبش بازنشستگان به عنوان بخشی از جنبش طبقه ی کارگر و متحد و همسرنوشت طبیعی آن همواره در میدان بوده است.
از سال ها پیش و بویژه از آغاز انقلاب زن، زندگی، آزادی بازنشستگان تامین اجتماعی همانند اقشار دیگر بازنشستگان( کشوری- لشکری) بر اثر فشارهای طاقت فرسای گرانی های دائم التزاید و دریافتی های چندین برابر زیر خط فقر و نیز با الهام از شور انقلابی برآمده از انقلاب زن زندگی آزادی، در ادامه ی به میدان آمدند. این بازنشستگان یکشنبه های اعتراضی را بصورت تجمعات متوالی در تهران و شهرهای دیگر مقابل ادارات سازمان تامین اجتماعی برگزار می کنند و با طرح شعارهای پیشرو و کوبنده، مطالبات بحق خود را فریاد می زنند. شعارهای” یک اختلاس کم بشه، مشکل ما حل می شه”، ” نه مجلس نه دولت، نیستند بفکر ملت”،” گرانی، تورم بلای جان مردم” ،” زیر بار ستم نمی کنیم زندگی . . . ” و مانند این ها، ضمن اینکه عمق آگاهی این کارگران را نشان می دهند، عمق انزجار آنان را از زندگی فلاکت‌باری که ج.ا به کل جامعه ا تحمیل کرده ، بیان می کنند.
بازنشستگان تامین اجتماعی در کوران مبارزات چند دهه ی خود دریافته اند که اگر کارگران نیشکرهفت تپه و یا ماشین سازی هپکو و یا کارگران فولاد و کارگران پیمانی نفت، توانسته اند کارفرما و حکومت حامی آن را مجبور به عقب نشینی نمایند، در سایه ی استمرار اعتراضات و درخواست اتحاد و همبستگیِ هم طبقه ای های خود در سایر کارخانه ها و مراکز صنعتی و کارگری بوده است. اینکه “اتحاد، رمز پیروزی است” را در جنبش زنان و معلمان هم دیده اند. نمونه ی تازه ی آن، وقتی گردانندگان دانشگاه هنر اعلام کردند که دانشجویان دختر باید با مقنعه در کلاس ها حاضر شوند، موجی از اعتراض و همبستگی را در پی داشت. دانشجویان بیش از چهل دانشگاه و شمار زیادی از معلمان و استادان سر به اعتراض برداشتند و از دانشجویان دانشگاه هنر پشتیبانی کردند. به عبارت روشنتر همگرایی و اتحاد مبارزاتی یک پیشروی مهم در جنبش های اعتراضی در سطح جامعه است و در همین جهت بازنشستگان تامین اجتماعی در تجمع یکشنبه ی گذشته شان در کنار شعارهای همیشگی خود، فریاد زدند:” کشوری، لشکری اتحاد، اتحاد!”. در جایی مثل کرمانشاه نیز بازنشستگان کشوری و تامین اجتماعی و لشگری کنار هم تجمع کردند. و این یک گام مهم در قدرت یابی و گسترش دامنه اجتماعی مبارزات بازنشستگان است. بازنشستگان تامین اجتماعی به جنبش بازنشستگان، راه نشان می دهند؛ پیشرویِ ما و تحقق خواسته های ما، تنها در صورتی ممکن است و سرعت خواهد گرفت که بخش های مختلف بازنشستگان با هم متحد شوند تا اقیانوسی بیکران و موّاج از نیروی مردمی را بحرکت درآورند. جنبش سرنگونی در مرحله ای قرار گرفته است که همبستگیِ جنبش های اجتماعی می تواند و باید ضربه ی موثّر را به بدنه ی فرتوت و مفلوک این جرثومه ی گندیده وارد آورَد.
تصمیمِ جدید بازنشستگان تامین اجتماعی و به میدان آمدن متحد بازنشستگان تامین اجتماعی و لشکری و کشوری در کنار همدیگر یک پیشروی مهمی از مبارزات آنان است و آن را باید به فال نیک گرفت و جنبش همبسته ی بازنشستگان را در هفته های آینده در نظر داشت.
