اخراج نمایندگان جمهوری اسلامی از اجلاس آی ال او، عرصه‌ای مهم برای جنبش کارگری ایران-کورش متین
سالهاست که جمهوری اسلامی هیئت‌هایی را به اجلاس‌های سالانه‌ی سازمان جهانی کار روانه می‌کند و در این هیئت‌ها اشخاصی تحت عنوان نمایندگان کارگران ایران حضور دارند.
اینکه در این اجلاس‌ها و نشست‌ها، دولتهای سرمایه‌داری جهان به دنبال سیاست‌های تداوم سیادت سیاسی و اجتماعی خود هستند یک طرف ماجراست. اما از سوی دیگر حضور نمایندگان اتحادیه‌ها و سندیکاهای کارگری و یا نمایندگان کارگران از کشورهای مختلف به هدف بررسی وضعیت کارگران و بررسی روابط کار در کشورهای مختلف و انطباق آن با مقاوله نامه‌های بین‌المللی، هم برای کارگران اهمیت زیادی دارد و هم دولتها برای تامین مشروعیت اجتماعی خود در مقابل افکار عمومی جوامع خودشان ناچار به پایبندی و اهمیت دادن به آن می‌گردند.
مشخصاً درمورد حضور جمهوری اسلامی در این اجلاس‌ها، همراهی همیشگی هیئتی تحت نام نمایندگان کارگری واجد اهمیت است که باید به آن پرداخت. این هیئت‌ها مداوماً به سفیدشوئی چهره جمهوری اسلامی در مجامع بین‌المللی مشغول هستند. تلاش می‌کنند تا با وارونه جلوه دادن وضعیت کارگران در ایران، شرایط واقعی بسیار نابسامان کاری و زیست کارگران و همچنین سرکوب شدید حکومتی علیه کارگران را مخفی نگه دارند و از سوی دیگر این تصویر را به جامعه جهانی القا کنند که کارگران در ایران تشکل‌های مستقل خود را دارند و حتی در تعیین دستمزد مصوب و قوانین هم نقش ایفا می‌کنند.
این چارچوبی است که جمهوری اسلامی سالهاست در سطح جهانی بازی می‌کند و جنبش کارگری ایران همواره علیه این وضعیت بوده و خواهان بر هم زدن این میز بازی است. کارگران ایران نه تنها مخالف حضور این هیئت‌ها در چنین اجلاس هایی هستند بلکه خواستار اخراج جمهوری اسلامی از سازمان جهانی کار و تمامی نهادها و مجامع بین‌المللی هستند.
همانطور که با فشار انقلاب خود توانستیم جمهوری اسلامی را از کمیسیون حقوق زن سازمان ملل اخراج کنیم و امروز یک بحث داغ اعلام سپاه پاسداران در لیست تروریسم جهانی است. میتوان کاری کرد که این رژیم از سازمانی چون سازمان جهانی کار که به اسم کارگر حرف میزند، اخراج شود.
اولین قدم در این راستا
اخراج جمهوری اسلامی از هیئت مدیره سازمان جهانی کار و عدم به رسمیت شناسی نمایندگان کارگری جمهوری اسلامی بعنوان نماینده کارگران ایران میتواند عرصه‌هایی عملی و قابل حصول در این راستا گردد.
باید هر چه بیشتر نمایندگان کارگری جمهوری اسلامی را افشا کرد و با نامه‌نگاری‌ها، کمپینهای رسانه‌ای جدی و برگزاری آکسیون‌هایی مشخصا در زمان برگزاری اجلاس آی ال او، نقاب این عناصر ضدکارگری را از چهره‌شان برداشت.
خوشبختانه انقلاب زن ، زندگی ، آزادی راه را در این جهت و انزوای جهانی جمهوری اسلامی بسیار هموار کرده و ابعاد تکاندهنده جنایتکاری این حکومت را جلو چشم جهانیان گذاشته است.
در چنین شراطی بیش از بیش میتوان فشار آورد. باید نمایندگان نهادهای بین‌المللی کارگری و اتحادیه‌های کارگری کشورهای مختلف بیش از بیش از هویت واقعی این عناصر آگاه گردند و سپس با اِعمال فشار بر دولتهای خود از برسمیت شناسی آنان بعنوان نمایندگان کارگران ایران امتناع کنند.
اجلاس سالانه‌ی سازمان جهانی کار در راه است. فعالین سیاسی و کارگری ایرانی ساکن کشورهای مختلف در این زمینه نقش مهمی می‌توانند ایفا کنند. هم اتحادیه‌های کارگری کشورهای مختلف و هم نهادهای بین‌المللی شرکت کننده در اجلاس های سالانه باید تحت فشار قرار گیرند تا بعنوان اولین قدم بساط نمایندگان شوراهای اسلامی کار و خانه کارگر جمهوری اسلامی در مجامع جهانی برچیده شود. در سال جاری که بخاطر خیزش انقلابی عظیم مردم ایران، حساسیت ویژه‌ای در کل جهان در حمایت از مردم ایران شکل گرفته است بهترین موقعیت برای چنین امری است. باید دنیا را متوجه این موضوع کرد. اما صرفا اَعمال و کمپینهای تبلیغاتی معطوف به فایده نخواهند بود بلکه باید عرصه‌های قابل حصول و نتیجه را به پیش برد و در این زمین‌ها نیز جمهوری اسلامی را زمین زد.
