اعتراض صدها نفره کارگران در روز عزای حکومت-مهران محبی
روز ۱۱مرداد مترداف با دومین روز کشته شدن اسماعیل هنیه سرکرده تروریست های حماس در بیخ گوش خامنه ای و دومین روز از سه روز عزای جمهوری اسلامی به همین مناسبت، اعتراضات بخش های کارگری و دیگر بخش های دیگر جامعه مانند کشاورزان نما و نمایشی از اتحاد و قدرت و رزمندگی در مراکز کارگری و خیابان ها را به نمایش گذاشت. و این در حالیست که هزاران کارگر پروژه ای نفت و گاز در دومین ماه اعتصاب سراسری خود برای پیگیری مطالباتشان به مبارزه شان ادامه می دهند.
در این روز صدها کارگر واگن پارس اراک در پنجمین روز اعتصابات و اعتراضات خود علیه مدیر فاسد کارخانه که در روزهای قبلش کارگران معترض به وضعیت معیشتی کارخانه را مورد توهین و بی احترامی قرار داده بود، با برپایی تظاهراتی پرشکوه، پاسخی کوبنده هم به مدیر دزد کارخانه دادند و هم تودهنی ای به حکومت عزادار یکی از جانیان و تروریست های وابسته اش زدند.
علاوه بر کارگران واگن پارس، کشاورزان خوراسگان اصفهان در ادامه اعتراضات شان نسبت به قطع حق آبه با تراکتورهای شان تجمع و اعتراض برپا کردند و پرستاران بیمارستان امام علی کرج نیز که روز دهم مرداد (روز کشته شدن اسماعیل هنیه) اعتصاب خود را شروع کرده بودند، در روز یازدهم هم به اعتصاب خود ادامه دادند و در دوازدهم مرداد ماه نیز پرستاران بیمارستان کوثر به اعتصاب پیوستند.
در روزهای عزای جمهوری اسلامی فقط کارگران و پرستاران و کشاورزان نبودند که با اعتراضات و اعتصابات خود، عزای خامنه ای و بقیه سران رژیم و وحشت شان را نسبت به سرنوشتی که با سرنگون شدن حکومت در انتظارشان است، عمیق تر کردند، بلکه همه مردم با شادی و براه انداختن گروه های موسیقی و رقص و آواز نوید دادند که روز رقصیدن و شادی کردن بر مرگ دشمنان مردم نزدیک است.
روز جمعه و سومین روز عزای جمهوری اسلامی جمعیت زیادی در قلعه بابک حضور یافتند و به رقص و شادی پرداختند. در این روز علی رغم یورش مزدوران سرکوبگر و طبق گزارشات منتشر شده بازداشت بیش از ۸ نفر حضور جمعیت صدها نفری مردم در یک مراسم همراه با موسیقی و رقص و آواز در روز عزای اعلام شده توسط حکومت، یک تودهنی به خامنه ای و حکومت و گروه های تروریستی وابسته اش بود.
به این ترتیب بود که کارگران و پرستاران و بقیه مردم ضد جمهوری اسلامی در یک مبارزه در هم تنیده علیه حکومت،سران آن را در روزهای عزا و خاک بر سر ریختن شان هم راحت نگذاشتند و اجازه ندادند فضا و میدان جنگ واقعی (میان مردم و حکومت) تحت شعاع جنگ و ترور میان حکومت های تروریستی اسرائیل و جمهوری اسلامی و باندهای وابسته منطقه ای اش قرار گیرد.
جمهوری اسلامی با هدف لاپوشانی کردن شکست اش از مردم در جریان مضحکه انتخاباتی ریاست جمهوری، برای مراسم تحلیف پزشکیان بنابر ادعای خودشان سران بیش از ۷۰ کشور از کشورهای آمریکای جنوبی و آفریقائی و آسیائی که هیچ کدام از آنها اهمیت و نقش تعیین کننده ای در معادلات سیاسی و اقتصادی بین المللی ندارند را به همراه همه سرکرده های باندهای تروریستی اسلامی وابسته به خود جمع کرده بود. ترور هنیه بیش از بیش نشانگر از هم گسیختگی دستگاه ها و نیروهای اطلاعاتی و امنیتی حکومت است که دستگاه امنیتی و جاسوسی موساد تا بالائی ترین و حساس ترین لایه های آن نفوذ کرده است و نتیجه آن یک سرشکستگی بزرگ برای جمهوری اسلامی و ضربه‌ای سنگین به حماس و جمهوری اسلامی بود. بدین ترتیب حکومت نه تنها نتوانست از این نمایش مسخره و فاقد ارزش و اعتبار داخلی و بین المللی اش کمترین بهره را در کاهش یأس و ناامیدی در میان نزدیکان و وابستگان اش ببرد، بلکه دنیائی از وحشت و ناامنی برای کل سران و عوامل حکومت و مزدوران و هم پیمانان تروریستش ایجاد کرد. سه روز عزای عمومی ای هم که اعلام کرده بودند از سوی مردم با جشن و شادی و اعتراضات گسترده کارگری و مردمی پاسخ محکمی گرفت و این روزها را به روزهای عزای واقعی خامنه ای و دیگر جنایتکاران جمهوری اسلامی تبدیل کرد و اعتراضات گسترده مردمی هر روز بیشتر و عمیق تر حکومت را در عزا خواهد نشاند.
اوضاع جمهوری اسلامی در این ایام که حتی توان گزارش دهی ای قابل قبول از نحوه ترور اسماعیل هنیه در تهران و در یکی از اماکن نظامی و امنیتی اش توسط اسرائیل را ندارد و مانده است که چگونه پوشالی بودن اقتدار امنیتی و نظامی اش را پنهان کند و مدام بر طبل توخالی خونخواهی و ریختن خون در اسرائیل می کوبد، به موضوع تمسخر مردم تبدیل شده است. حکومتی که در سطح جامعه در محاصره اعتراضات قرار گرفته و بیش از هر وقت در بحران است. در چنین شرایطی گسترش و تقویت اعتراضات در همه بخش های معترض جامعه می تواند حکومت را ضعیف تر و ناتوان تر در پیشبرد سیاستهای جنگ طلبانه اش و مانع از وارد شدن به عرصه ای از نزاع منطقه ای که اوضاع زندگی و جان مردم را بیشتر از پیش به خطر بیاندازد، شود.
جمهوری اسلامی علی رغم همه رجزخوانی های اش به خاطر همه شرایطی که آن را در بحران و ناتوانی و درماندگی فرو برده است، توان به راه انداختن یک جنگ وسیع و جدی با اسرائیل را ندارد. اما در سطح کنونی از تقابل با اسرائیل و هزینه های هنگفتی که برای تقویت گروه های تروریستی اسلامی صرف می کند نیز سایه تباهی و نابودی بر زندگی مردم کشیده است. همین روزها که سران حکومت رجزخوانی های خامنه ای را علیه اسرائیل و با هدف قوت قلب و روحیه بخشیدن به عوامل داخلی و منطقه ای تکرار می کنند، همچنانکه اشاره شد ده ها اعتراض و اعتصاب توسط کشاورزان، کامیونداران، حواله داران و مالباختگان، ده ها هزار کارگر پروژه ای، کارکنان رسمی نفت و پرستاران و بازنشستگان برپا بوده و همچنان ادامه دارند. این مجموعه از رویاروئی های اجتماعی با جمهوری اسلامی، سران آن را بیشتر از هر رویاروئی و کشمکش منطقه ای به وحشت انداخته است.
برای ما مردم و کارگران ضروت دارد که با تشدید اعتراضات و اعتصابات خود، با اتحاد مبارزاتی علیه سرکوبگریهای حکومت و بساط سرکوب و اعدامش، با براه انداختن گروه های موسیقی و رقص و گسترده کردن بی حجابی در جامعه و نیز با ابراز و بیان مخالفت خود با تبلیغات و رجزخوانی های جنگ طلبانه جمهوری اسلامی، حکومت را بیشتر به عقب برانیم و در صفی متحد تر خود را در سطحی سراسری آماده جنگ نهائی با آن کنیم.
