حداقل دستمزد تعیین شد، فقر فساد گرانی میریم تا سرنگونی- شهلا دانشفر
جلسه شورایعالی کار جمهوری اسلامی برای تعیین حداقل دستمز سال ۱۴۰۲ در روز گذشته تا ساعت یک و نیم بامداد ۲۹ اسفند ادامه یافت و سرانجام چوب حراج را بر کار کارگر زدند و حداقل مزد ماهانه سال آتی پنج میلیون و ۳۰۷ هزار تومان تعیین شد. به گفته خود حضرات حکومتی بر اساس این تصمیم مزد کارگران برای کف بگیران ۲۷ درصد و برای متوسط بگیران ۲۱ درصد “افزایش” داشته است. البته به گفته مرتضوی وزیر کار رئیسی این حداقل با دیگر مخلفاتش به ۸ میلیون و ۲۱۲ هزار تومان خواهد رسید!. با این وعده که اگر تورم کنترل نشد، مزد ترمیم میشود و بدینگونه به خیال خود میکوشند تا قال قضیه را بکنند.
اما این تصمیم جنایتکارانه در حالی گرفته میشود که در همین روزهای اخیر سقوط ریال و افزایش قیمت دلار به بالای شصت هزار تومان خبر ساز شد. و در نزاعهایشان از انواع و اقسام آمار خط فقر سخن گفتند و یکی از روزنامه های حکومتی خط فقر را سی میلیون تومان اعلام کرد و جلسه قبلی آنها به گفته خودشان بر سر اختلاف بین اینکه سبد هزینه دوازده میلیون است یا هفده میلیون بی نتیجه خاتمه یافته بود.
طنز قضیه اینجاست که علی خدایی بعنوان “نماینده کارگران ” بعد از این تصمیم گیری با وقاحت تمام به کارگرن اطمینان میدهد که “گروه کارگری” آنها در “دفاع” از کارگران کم فروشی نکرده اند! واقعا عجب بازار مکاره ای! گفته خنده دار دیگر او در مورد رضایت آنها به این مصوبه در شورایعالی کار است و میگوید:” نمایندگان کارگران در شورایعالی کار در واقع چه با امضاء و چه با حضور بدون امضای خود در این نشست، به نوعی به مصوبه مزدی صورت گرفته رضایت دادند و تایید جلسه و مصوبه از سوی آنها به منزله راضی بودن گروه کارگری از نظر قلبی نیست.”. عجب رقت قلبی!
این چنین است که در ادامه همان نمایش تهوع آور و مسخره هر ساله مشتی سرمایه دار مفتخور و دزد و شکم سیر در شورای عالی کار در سیرک سه جانبه مسخره شان که دو جانب آن نمایندگان دولت و کارفرمایان هستند و جانب سومیش هم نمایندگان تشکلهای دست ساز حکومتند که به اسم “نماینده کارگران” در این تصمیم گیری شرکت دارند، به چنین اجماعی رسیده اند و اسمش را هم “افزایش دستمزد” میگذارند.
با این تفاوت که امسال اینان در وضعیتی به مراتب سخت تر و در دل انقلاب زن زندگی آزادی که یک محور آن ” زندگی” است، ناگزیر شدند که بنشینند و تا نیمه شب بر سر یکدیگر بکوبند و به چنین اجماعی برسند. بگذریم که به یکنفر از سه “نماینده کارگری” در شورایعالی کار مصوبه را امضا نکرده است تا بلکه در مقابل بالا گرفتن اعتراضات کارگران جایی برای بازی های بعدی خود داشته باشند. همه اینها و گفته هایی از نوع سخنان علی خدایی و دار و دسته های مزدوران خانه کارگری در شورایعالی کار بیش از هر چیز استیصال و سراسیمگی حکومتیان را در برابر کارگران و جامعه ای که با شعار فقر فساد گرونی میریم تا سرنگونی، هر روزه عزم خود را برای پایان دادن به این بساط توحش و بردگی اعلام میکنند، به نمایش میگذارد.
تصمیم شورایعالی کار بر سر میزان حداقل دستمزد سال ۱۴۰۲ و تعیین رقم ۵ میلیونی در دل انقلاب زن، زندگی آزادی بدون شک آتشی دیگر بر باروت خشم و انزجار مردم به جان آمده از فقر و بی تامینی خواهد زد و اعتراضات گسترده کارگران را بدنبال خواهد داشت.
بویژه اینکه بخش دیگری از تعرض به دستمزدها و سطح معیشت کارگران در همان لایحه بودجه سال ۱۴۰۲ صورت گرفته است و بر اساس آن حقوق کارکنان دولت و همراه با آنها کارگران بخش دولتی فقط بیست درصد “افزایش” مزدی خواهد داشت. به این معنا که حتی همین مصوبه دستمزد چندین و چند بار زیر خط فقر شورای عالی کار نیز شامل آنان نمیشود و در همین مدت در اعتراض به این لایحه و تعرض حکومت به معیشت مردم، شاهد تجمعاتی از سوی کارکنان شاغل در نفت و کلاه زردها بوده ایم و قرار و مدارهایی برای ادامه گسترده تر اعتراضات در آغاز سال آتی گذاشته شده است.
کارگران کل این بساط توحش و بردگی را قبول ندارند و امروز اعتراض به دستمزدهای چندین و چند بار زیر خط فقر پرچم اعتراض علیه تبعیض ها و حقوقهای نجومی و حکومت دزدسالار حاکم است. و این اعتراض در دل انقلابی که میرود کل بساط جهنمی جمهوری اسلامی را جارو کند قدرت بخش اعتراضات مردمی در کف خیابان خواهد شد. اعتراضاتی که میتواند به سرازیر شدن سیل جممعیت وسیع مردمی به خیابان منجر شود.
بیشک سال ۱۴۰۲ سال اعتراضات گسترده کارگری نه فقط بر سر مزد و معیشت بلکه برای دستیابی به زندگی انسانی خواهد بود. سالی در تداوم گسترده تر انقلاب خواهد بود. این شرایط بیش از هر وقت بر اتحاد سراسری کارگری علیه فقر و بی تامینی و دستمزدهای زیر خط فقر و تعرضات معیشتی حکومت بر کارگران و کل جامعه را می طلبد. تاکید من بر شکل دادن به چنین اعتراضاتی در سطح سراسری، بر اعلام فراخوانهای مشترک اعتراضی برای تجمعات و بر تدارک اعتصابات سراسری کارگری است. و این اعتراضی است که خواستهای کل جامعه را نمایندگی میکند و میتواند انرژی بخش اعتراضات گسترده مردمی در کف خیابان باشد. در تداوم انقلاب به تدارک اعتصابات سراسری کارگری برویم.
