در اهمیت اخراج جمهوری اسلامی از ILO- یاشار سهندی
اجلاس سازمان جهانی کار در پانزدهم خرداد ماه آغاز میشود و با گذشت هشت ماه از انقلاب زن زندگی آزادی برای سرنگونی این حکومت جنایتکار، این سازمان با وقاهت تمام میزبان این حکومت است. جمهوری اسلامی ۴۴ سال است که با جنایت و سرکوب و با اتکاء به صنعت مذهب برگرده مردم سوار است و وحشیانه ترین استثمار و بهره کشی را بر کارگران تحمیل کرده است. این حکومتی است ضد کارگر و ضد انسان که بخاطر همه جنایاتش باید در جهان به انزوا کشیده شود و از جمله از سازمان جهانی کار اخراج گردد. حضور نمایندگان دست ساز حکومتی در اجلاس های سازمان جهانی کار یک موضوع اعتراضی هر ساله کارگران در ایران بوده است. اما امسال تفاوت اینجاست که کارگران و مردم ایران امروز علیه کل بساط حاکمیت این رژیم به پا خاسته اند و خواستار اخراج آن از این سازمان و از تمام مراجع بین المللی هستند.
به عبارت روشنتر امسال در تداوم انقلاب مبارزه برای اخراج جمهوری اسلامی اهمیت دو چندان پیدا کرده است. و امروز علیرغم اینکه جمهوری اسلامی در خفا مشغول زد و بند با دول اروپایی و امریکاست و در این بده و بستان کثیف تروریستها جمهوری اسلامی با دولتها شهروندان اروپایی گروگان گرفته شده مبادله میشوند، بیش از بیش افکار جهانی با ما کارگران و ما مردم است و همانگونه که اخراج جمهوری اسلامی از کمیسیون مقام زن ملل متحد ممکن شد ، همانطوریکه بواسطه فشار انقلاب زن زندگی آزادی، تعطیلی مرکز جاسوسی جمهوری اسلامی در لندن ممکن شد؛ اخراج جمهوری از سازمان جهانی کار ممکن و شدنی است. مبارزه برای بایکوت کردن حکومت اسلامی دست این حکومت و دولتهایی که در حال مماشات با این حکومت هستند را بیش از پیش می بندد. باید به قول معروف کاری کرد که دول غربی برای هر اقدامی که میخواهند انجام دهند دوبار به آن فکر کنند. باید هزینه مماشات با حکومت اسلامی را برای آنها سنگین ساخت.
اخراج رژیم اسلامی سرمایه از سازمان جهانی کار ممکن است و این مبارزه یک قدم مهم در انزوای جهانی جمهوری اسلامی است و کمک شایانی به انقلاب زن زندگی آزادی و نیز جنبش کارگری در ایران است.
در بطن انقلاب جاری حضور متحدانه با جمعیتی بزرگ در محل اجلاس سازمان جهانی کار ممکن است و باید اینگونه باشد. این وظیفه بیش از هر کسی بر دوش چپ و کمونیستهای ساکن کشورهای اروپایی سنگینی میکند. این انتظار بحق کارگران از نیروهاست. همیشه این نیروها از فعالین کارگری و کارگران انتظار داشتند که متحد کننده کارگران باشند. اکنون این وظیفه مهم بر دوش چپ و کمونیستهای ساکن در اروپاست که صدای بلند اعتراض کارگران ایران را در محل سازمان جهانی کار انعکاس دهند. دو فراخوان برای میتینگ اعتراضی در مقابل سازمان جهانی کار داده شده است. یکی از سوی کمپین برای آزادی کارگران زندانی که در پنجم زوئن برابر با پانزدهم خرداد ماه است که مصادف با اولین روز گشایش اجلاس این سازمان است و دیگری در نوزدهم خرداده ماه برگزار میشود. انتظار میرود با نیروی وسیعی در این میتینگ های اعتراضی شرکت نمود
هئیت ارسالی سرکوبگران حاکم بر ایران به هیچوجه نماینده کارگران ایران نیستند. باید با بزرگداشت کارگران جان باخته در انقلاب زن زندگی آزادی و توزیع عکسهای این عزیزان نشان داد که جمهوری اسلامی قاتل کارگران است، نماینده کارگر نیست.
اعتراض در محل اجلاس سازمان جهانی کار باید جلوه ای باشد از انقلاب جاری در ایران. این اعتراض باید نشان دهد که نیرویش را از جنبشی میگیرد که در کف خیابان بدنبال گرفتن حق خود است. باید نشان داد که کارگران بدنبال حق مسلم خود، معیشت و منزلت هستند، خواسته هایی که هر انسان شریفی در هر گوشه دنیا به آن توجه نشان میدهد. متحدانه به پیش، برای اخراج جمهوری اسلامی از سازمان جهانی کار.
