در تدارک اول مه، روز جهانی کارگر-نسان نودینیان
کارگر کمونیست: نسان نودینیان شما کتاب اول ماه مه در کردستان را جمع آوری و نوشته اید و در این سالها مسائل مربوط به کارگران و مراسمهای روز جهانی کارگر را دنبال کرده اید . امسال فضای سیاسی شهرهای کردستان را چگونه میبینید و چقدر زمینه برای برگزاری یک اول مه باشکوه هست؟
نسان نودینیان: بلی من مراسم های روز جهانی کارگر در سالهای ۱۳۵۸تا ۱۳۷۴را درکتاب اول ماه مه درکردستان جمع آوری کرده ام. در مقدمه این کتاب نوشته ام؛ جمعبندی و گردآوری، جنبش اول مه در شهرهای کردستان، بمنظور مروری تاریخی و در دسترس قرار دادن تجارب مراسمهای اول مه، انجام گرفته است· بررسی تاریخ معاصر در کردستان ، امروز با بررسی هایی که احزاب ناسیونالیست بنا به منافع طبقاتی و بورژوایی ارائه داده اند ضروری است· و این کار را جنبش کمونیسم کارگری باید در مقاطع مختلف تاریخ معاصر کردستان پیش ببرد· در اختیار قرار دادن ادبیات تاریخی جنبش کارگری بویژه از زبان کارگران و فعالین کمونیست، و به شیوه مستند یا خاطره نویسی بخشی از این امر است· در این جهت من در آن کتاب سعی کرده ام که از زبان رهبران و فعالین جنبش کارگری در کردستان، و در بستر مبارزه طبقاتی جاری در سطح جامعه حرکات اول مه در کردستان را که از دو دهه پیش با انقلاب ۵٧ آغاز شده است، بررسی کنم· کارگران کردستان برای داشتن درک روشن از آرایش سیاسی فی الحال موجود جامعه و پیشینه تقابل کمونیسم کارگری و جریانات بورژوائی، لازم است با تاریخ جنبش طبقاتی خود آگاه باشند.
ما در طول چهار دهه گذشته شاهد به میدان آمدن کارگران و معلمان در کردستان هستیم. برگزاری علنی مراسم های روز جهانی کارگر و روز جهانی زن یکی از جلوه های به میدان آمدن گفتمان های رادیکال، چپ و کارگری در صحنه اجتماعی کردستان است. حول برپایی مراسمهای روز جهانی زن و روز جهانی کارگر که اساسا خصلتی آزادیخواهانه، برابری طلبانه و سوسیالیستی دارند طی تمام این سالها جنبشی شکل گرفته است و در بستر آن در طول تمام این سالها ده ها رهبر کارگری و فعال اجتماعی جلو آمده و به چهره های شناخته شده ای در میان مردم تبدیل شده اند. این چنین است که روزهایی چون روز جهانی کارگر و یا هشت مارس برای مردم بدرجات زیادی شناخته شده اند. دارای فعالین شناخته شده و سنتهای دیرینه ای هستند و هر سال با در نظر گرفتن شرایط مبارزاتی و سیاسی جامعه برای برگزاری روز کارگر از قبل تدارکاتی انجام میگیرد.
اما اجازه بدهید برای پاسخ دادن به آن بخش از سوالتان که پرسیده بودید چقدر زمینه برگزاری یک اول مه باشکوه در کردستان وجود دارد، ابتدا اشاره ای مختصر به مبارزات و شرایط کار و زندگی کارگرن و مردم در کردستان سال گذشته داشته باشم.
سال ۱۴۰۰ سال اعتصاب و تجمع اعتراضی کارگران و معلمان در سطح سراسری بود. در کردستان نیز کارگران، معلمان و بازنشستگان اعتصاب و تجمعات اعتراضی بسیار قدرتمند و با شکوهی را برگزار کردند. برپایی تجمعات اعتراضی معلمان بعنوان بخشی از طبقه کارگر در کردستان افق مبارزه سیاسی و طبقاتی در چند سال گذشته را تقویت کرده است.
در سال گذشته کارگران شهرداری ها علیه پایین بودن حقوق هایشان و تعویق پرداخت دستمزده علیه دولت و پیمانکارها دست به اعتصاب و تجمعات اعتراضی زدند.
در سال گذشته بیکاری میلیونی به عنوان یک درد اجتماعی بزرگ در سطح جامعه ، بزرگترین چالش دولت با مردم در کردستان را رقم زد. بیکاری و فقر میلیونی شد و روی آوری به کولبری و دست فروشی علیرغم نا امنی جانی گسترش پیدا کرد.
سال گذشته سال اقدامات جنایتکارانه مامورین انتظامی و حکومت اسلامی ایران علیه کولبران بود. از جمله ده ها نفر از کولبران مورد حملات نظامی و شلیک مستقیم سرکوبگران جمهوری اسلامی قرار گرفتند و در جریان آن ده ها نفر کشته و یا مجروح و معلول شدند . در تعرضات حکومتیان به کولبران حتی اموال آنها بعضا گرفته شد و اسبهایشان تیر خوردند. بدین ترتیب صدمات جانی و معیشتی جبران ناپذیری به آنان وارد گردید. بویژه کارگران جوان تحصیلکرده یا نیروی جوانی که وارد بازار کار شده اند، در کردستان نیز مثل همه جای دیگر شانس دستیابی به کار و موقعیت شغلی را پیدا نکرده اند. و همانطور که اشاره کردم آنها دسته دسته و از روی ناچاری به کولبری روی آورده اند که در این میان متاسفانه ما شاهد کشته شدن تعداد زیادی از آنان در اثر شلیک مستقیم نیروهای جنایتکار حکومت اسلامی هستیم.
سال گذشته سال بیشتر شدن شکاف طبقاتی بود و کودکان و زنان بخش بزرگی از قربانیان این شکاف طبقاتی هستند. از جمله به میزان اعتیاد و کودکان خیابانی، فحشا و قتلهای ناموسی افزوده شد. همچنین محلات حاشیه نشین بیشتر شدند و کودکان زیادتر از ادامه تحصیل محروم گردیدند. بدین ترتیب شکاف طبقاتی چهره کریه و خشن خود را در ابعاد میلیونی بر پیکر جامعه کردستان نشان داد.
با توجه به فاکتورهای بالا امسال کارگران و معلمان با مهمترین چالش و وظایف بشدت اجتماعی ـ طبقاتی روبرو هستند. ما هم اکنون شاهد این هستیم که اعتراض و نارضایتی در اشکال اعتصاب و تجمع و تحصن فضای غالب در جامعه است. اما در حالیکه شکاف طبقاتی زندگی مردم را بافلاکت بیشتری رقم میزند، زمینه های اتحاد و تلاش برای فعالیت متشکل و مشترک برای نجات از شرایط فلاکت بار کنونی و علیه فقر و نداری هم بیشتر شده است و این همبستگی هر روز گسترده تر میشود. نماد بارز این همبستگی ها را در برگزاری روز جهانی زن، هشت مارس دیدیم. از تجربیات آن باید بیاموزیم با اندوختن تجربیاتش به استقبال روز جهانی کارگر، اول ماه مه برویم.
مراسم های روز جهانی سال ۱۴۰۰ در مراکز شهرها، در سالن های سرپوشیده و محلات برگزار شد. هشت مارس ، روز جهانی زن نیز روز شادی و جمع شدن و جشن بود. میشود اول ماه مه امسال را برپایی تجمعات بزرگ در وسط شهر ها جشن گرفت و گرامیداشت. در این راستا توجه فعالین برپایی مراسم های روز کارگر را به مهمترین اقدامات جلب میکنم:
– میتوان جمعهای چند نفره سازماندهی برگزاری اول مه را تشکیل داد. جمعهایی از کارگران، زنان، نهادهای زیست محیط و فعالین عرصه کودکان، معلمان و بازنشستگان
– همانطور که معلمان در شهرهای کردستان از جمله سنندج و مریوان و سقز تجمعات بزرگی داشتند، میتوان به مناسبت روز جهانی کارگر نیز در تمام شهر ها جمع شد و تجمعات بزرگ بر پا کرد. برپایی راهپیمایی مشترک کارگران، بازنشستگان، معلمان و دانش آموزان و والدین آنها و همه مردم امری ممکن و عملی است. دانشجویان میتوانند نقش مهمی در شکل دادن به مراسم روز جهانی کارگر و مارش اول مه داشته باشند .
-میتوان با موزیک و رقص و شادی و با پخش شیرینی و شکلات به محل جشن اول ماه مه تبدیل کرد. و در جایی مثل سنندج بعد از جمع شدن در شهر به رسم همیشگی به آبیدر رفت و آتش روشن کرد و شادی کرد.
– میتوان بصورت خانوادگی تدارک جشن و تجمعات اول مه را دید.
بعلاوه پیامهای صوتی یا تصویری تبریک روز کارگر در میدیای اجتماعی را فراموش نکنیم.
کارگران شهرداری بعنوان یک بخش معترض کارگری میتوانند نقش مهمی در برگزاری روز جهانی کارگر داشته باشند و این روز را به روز اعتراض خود تبدیل کنند.
کارگران و معلمان همواره در یکسال گذشته اعتصاب و تحصن های سراسری را تجربه کرده اند. روز کارگر(اول ماه می) فرصت مناسبی است برای تجمع و راهپیمایی در بزرگداشت و برپایی جشن روز کارگر. . فضای جامعه اکتیو است. مردم ناراضی و متنفر از حکومت اسلامی با برپایی تجمع و اعتراض جمعی احساس قدرت میکنند. علاقمند هستند به مناسبتهای مختلف قدرت اعتراض خود را در خیابان تجربه کنند و آمادگی برای دگرگونی این دنیای وارونه سرمایه داری و ضد انسانی را نشان دهند. روز کارگر فرصت مناسبی است برای این آزمون های مهم اعتراضی و مبارزاتی.
به نظر من گرهی ترین اقدام و مهمترین فعالیت برای تدارک و برپایی مراسم های روز کارگر در کردستان، همانطور که اشاره کردم فعالیت مشترک کارگران، معلمان، زنان، دانشجویان و مردم ناراضی و برپایی تجمع و راهپیمایی و برگزاری جشن و شادی و اعلام خواستها و مطالباتشان است. اول مه فرصت مهمی برای پیگیری مهمترین مطالباتی هستند که در طول یکسال گذشته درمحور اعتصاب و اعتراض کارگران و معلمان قرار داشته است.
فراخوان من مردم کردستان اینست که به مناسبت روز جهانی کارگر در شهرهای مختلف گسترده و سراسری دست در دست هم دهند و این روز مهم را به روز اتحاد و همبستگی و قدرتنمایی خود تبدیل کنند و بدینگونه عزم خود را برای پیگیری مبارزاتشان به نمایش بگذارند. دست به راهپیمایی بزنند و با شعارهای کوبنده شان تنفر و انزجار شان را به حکومت اسلامی و نظام ظالمانه و بردگی مزدی اعلام کنند.
زنده باد روز جهانی کارگران.
۱۵ فروردین ۱۴۰۱
