در نفت چه میگذرد-نوروز صداقتی
فضای کارگران نفت مصداق واقعی آتش زیر خاکستر است. همکاران رسمی و پیمانی نفت قبلا طی بیانیه هایی اولتیماتومهایی داده بودند اما در مورد خواستهایشان هیچگونه پاسخی نگرفته اند و این جو را بشدت ملتهب کرده است. اما اوضاع برای کارگران مستمر غیر رسمی نفت بکلی فرق دارد. وعده حذف پیمانکاران تامین نیروی انسانی نفت که نمایشی تبلیغاتی بیش نیست، با وجود رأی آوردن کلیاتش در صحن علنی مجلس، در پیچ و خم شورای نگهبان جهت تطبیق با قانون به شورای مصلحت نظام رفت. در آنجا نیز ضمن اشاره به بار مالی استخدام مستقیم کارگران مشمول این مصوبه، مغایر با اصل ۴۴ قانون اساسی تشخیص داده شد. اصل ۴۴ نیز اشاره اش به کوچک نمودن بخش دولتی و واگذاری امور در سطح کلان به بخش خصوصی است که قطعا با این تفسیر استخدام دولتی چندین هزار کارگر نفتی و حذف پیمانکاران بخش خصوصی، طبق تعریف مغایر با قوانین بوده و منتفی است. حال در نظر بگیرید رد موضوعیت این اصلی ترین خواسته کارگران غیر رسمی مستمر نفت که بعضاً تا ۲۰ سال سابقه کار در زیر مجموعه نفت را دارند، چه التهابی را ایجاد نموده و کارگر را در چه شرایطی قرار داده است.
در این رابطه شورای سازماندهی اعتراضات کارگران غیر رسمی نفت (ارکان ثالث) واکنش نشان داد و با درج خبر نقش مخرب عوامل سازشکار به اسم اتحادیه صنفی کارگری و زیر ساختهای قانونی که تماما در خدمت صاحبان کار و تعرض هر روز بیشتر به کارگران هستند را بر ملا کرد. در متن چنین شرایطی از خشم و اعتراض است که اخیرا رئیسی به عسلویه سفر کرد. بدون اینکه کوچکترین رویی به کارگران نشان دهد. مجموعه این شرایط دست در دست هم داده و اکنون زمزمه برپایی اعتصابات کارگری در نفت وسیع است. و این چیزی است که حکومت از آن بشدت وحشت دارد. از همین رو هرچه به تاریخ سالگرد مهسا و انقلاب زن زندگی آزادی، نزدیکتر می‌شویم عملاً سرعت اینترنت که اصلی ترین ابزار ارتباط همگانی برای انسجام و اتحاد عمومی است، کاهش پیدا میکند. حتی خطوط مخابراتی هم دچار اختلال میشوند در حدی که ارتباطات تلفنی و مسیج هم مشکل میشود. دستپاچگی رژیم تا حدی است که این کاهش سرعت اینترنت و اختلال شبکه ای را به قیمت بهم ریختگی سیستم بانکی کشور و سیستم شبکه ای داخلی ارتباطی اداری ( مانند سیستم ایمیل و پست الکترونیک داخلی نفت) به جان میخرد. کارگران هم میدانند موضوع از چه قرار است. و با پوزش بگویم که در میان کارگران نفتی عسلویه باب هست که وقتی سرعت اینترنت کاهش پیدا میکند رو به همدیگر میگویند: “احتمالا یک «خری» آمده به منطقه!”. و طبعا منطور از “خر” نیز فردی از سران حکومت است. یا میگویند: “احتمالا آقا سقط شد!. یا اینکه: “احتمالا در جایی سروصدا بالا گرفته است که اشاره شان به تحرکات خیابانی یا اعتصابات کارگری است. و این فضای جا افتاده در مراکز نفتی بخصوص بعد از خیزش سرنگونی اخیر است. بطوریکه با هر اختلال شبکه ای اینترنتی رژیم مجبور به توضیح میشود و از طریق رسانه ها اعلام میکند که دلیل اختلال در شبکه، فلان مسئله بوده است. معنی این خبر نیز برای عموم این است که رژیم دارد وانمود میکند که “اخلال” در شبکه است و جایی خبری نیست!…البته اقدامات رژیم به کاهش سرعت اینترنت ختم نمی‌شود ، افزایش پستهای انتظامی و بسیج و گشت‌های روزانه و شبانه نیز در این ایام بسیار ملموس است. و همه میدانیم که دغدغه رژیم برای ماندن در یکسال و یک ماه دیگر نیست، بلکه برای ماندن در همین روز و همین ساعت است. این را میتوان از اقدامات امنیتی و دست به کار شدنهای ارگانهای امنیتی حکومت فهمید. این فضایی از وضع و حال نفت در دل فضای پر التهاب جامعه است. یک خواست فوری کارگران در نفت برچیده شدن بساط پیمانکاران مفتخور و بهبود شرایط معیشتی و کاری آنهاست. و این خواستی سراسری است. گران تر شدن هر روز بیشتر قیمت ها و کاهش قدرت خرید کارگران و مشکلات کاری دیگر و وضع وخیم کمپ ها بشدت فضا را اعتراضی کرده است. بدین گونه است که نفت آبستن اعتصابات بزرگی است . اعتصاباتی که میتواند تحول ساز باشد. زنده باد اعتصاب
