ده هزار پرستار در معرض اخراج – شهلا دانشفر
اعتراض سراسری راه مقابله علیه اخراجها و تعرضات معیشتی
بنا بر تصمیم وزارت بهداشت با فروکش کردن کرونا ۱۰ هزار نفر از پرستاران”نیروهای طرحی” از کار بیکار میشوند. این در حالیست که به گفته خود حکومتیان با کمبود ۱۵۰ هزار پرستار در کشور روبرو هستیم.
“نیروهای طرحی” برنامه وزارت بهداشت برای به استخدام پرستار قراردادی در دوران شیوع و دوره پیک بیماری کرونا بوده است. در این مدت وزارت بهداشت بخاطر کمبود نیروی پرستار مجبور به جذبِ نیروهای جدید در قالبِ طرح‌های مختلف بود. برای این کار پرستارانِ تمدید طرح و پرستارانِ ۸۹ روزه و شرکتی با فشار بالای کاری، با کمترین امکانات و با پائین ترین سطح دستمزد بصورت شبانه روزی در بیمارستانها به کار گرفته شدند.
اما استخدام این تعداد نیرو آنهم در شرایطی که شیوع بیماری کووید کار شبانه روزی می طلبید کمک چندانی به حل معضل کمبود نیرو و کادر درمان در بیمارستان ها نکرد و کار سخت و کشنده ای بر گرده پرستاران وارد شد و اکنون نیز فشار کار بیداد میکند. از جمله به گفته سخنگوی کمیسیون بهداشت و درمان مجلس شورای اسلامی، در سال گذشته، پرستاران مجبور به انجام “۱۵۰ ساعت اضافه‌کاری اجباری” هستند تا این کمبود را جبران کنند. در نتیجه مردم نصف مراقبتی را که باید نمی‌گیرند و وضع بیمارستانها به لحاظ استاندارد درمانی و بهداشتی بسیار اسفناک و فاجعه بار است.
بدین ترتیب پرستاران این بخش خدماتی جامعه در صف مقدم جنگ با کرونا و حکومت کرونایی جنگیدند. از جمله بر اساس گزارش شهریورماه ۱۴۰۰ روزنامه دنیای اقتصاد چاپ تهران، در دو سال آغاز شیوع کرونا در ایران حدود ۸۰ هزار پرستار به کووید مبتلا شدند و بیش از ۱۱۰ نفرشان جان خود را از دست دادند.
با فروکش کردن کرونا و بلند شدن زمزمه های اخراج کادر درمانی قرارداد موقت و ۸۹ روزه بالا گرفت. از جمله در اوایل سال جاری بود که محمد میرزابیگی، رئیس سازمان نظام پرستاری ایران، از بیکاری پنج هزار پرستار شاغل در بیمارستان‌های دولتی بعد از فروکش کردنِ پاندمیِ کرونا خبر داد. اما بعد با انعکاس وسیع این خبر و بلند شدن زمزمه های اعتراض مسئولان وزارت بهداشت اخراج پرستاران را تکذیب کردند.
بدین ترتیب اعتراض در میان پرستاران و کادر درمانی علیه اخراجها و تنگ تر شدن فشارهای معیشتی و شغلی و شرایط سنگین و طاقت فرسای کاری گسترش یافت. و ما شاهد چندین بار تجمعات سراسری کادر درمانی بودیم. در این اعتراضات تاکید پرستاران بر خواست هایی چون دائمی شدن قراردادها ، کاهش فشار کار در بیمارستانها و استخدام پرستار به میزان مورد نیاز و نیز افزایش حقوقها و بهبود وضع بهداشت و درمان در بیمارستانها بود. زیر فشار این اعتراضات در اسفندماه سال گذشته وزارت بهداشت از درخواست تبدیل وضعیت ۱۰۰ هزار نفر از پرستاران در تمامی رده‌ها با انواع قراردادها، مانند شرکتی، ۸۹ روزه و… خبر داد و آنرا منوط به تصویب نهادهای فراتر از وزارت بهداشت مانند سازمان امور استخدامی و تأیید ستاد ملی کرونا دانست. اما این وعده ای بیش نبود.
و اکنون با فروکش کردن اپیدمی کرونا بحث بر سر اخراج ده هزار پرستار و عدم تمدید قراردادهایشان است. از جمله در همین هفته مدیر پرستاری معاونت درمان دانشگاه علوم‌پزشکی استان زنجان از اخراج ۱۸۰ نفر از پرستاران بدلیل عدم تمدید طرح ویژه کرونا برای پرستاران در وزارت بهداشت خبر میدهد. پرستاران میگویند که وزارت بهداشت با آنها مثل کارگر فصلی برخورد میکند.هرگاه وضعیت بحرانی میشود آنها را به کار میگیرد و هر گاه که بحران فر و می نشیند از کار بیکار میشوند . بدون اینکه از حق و حقوقی برخوردار باشند.
اخراج پرستاران قرارداد موقت به معنای تعرض به زندگی و معیشت هزاران پرستار است که از کار اخراج میشوند و تشدید فشار کاری بر گرده پرستاران شاغل و پایین آمدن سطح استاندار خدمات درمانی در بیمارستانهاست. این بیکارسازی ها وخامت بیشتر وضعیت بیمارستانها و درمان در کل کشور را در پی خواهد داشت و بطور واقعی تعرضی به کل جامعه است. و با اعتراضی سراسری میتوان و باید با آن مقابله کرد.
وضعیت فاجعه بار بیمارستان ها و بخش درمانی گوشه دیگری از سیاستهای جنایتکارانه حکومت در قبال جان مردم است. دیدیم که چگونه جانیان اسلامی و سرمایه داران مفتخور جنایتکار درپشت بحران کرونا بدنبال اهداف سودجویانه و چپاولگری های خود بودند و سودهای کلان به جیب زدند و جان مردم را به بازی گرفتند. و در این میان پرستاران در صف مقدم جبهه جنگ با بیماری مرگبار کرونا جنگیدند و در این نبرد هرگونه خطری را به جان خریده و برای نجات جان انسانها تلاش کردند.
پرستاران یک بخش خدماتی کشور هستند که زیر شدید ترین شرایط کار میکنند. علاوه بر اخراج ها، قراردادهای موقت کاری و نداشتن امنیت شغلی، وجود شرکت‌های پیمانکاری و به کار گرفتن پرستاران با حقوق اندک در برابر ساعات کار طولانی، قانون تعرفه‌گذاری خدمات درمانی و تبعیض در پرداختی ها، سطح بسیار نازل و چند بار زیر خط فقر بودن حقوقها و حجاب و پوشش اجباری از جمله موضوعات اعتراضات در میان پرستاران بوده است. پرستاران قراردادی دستمزدی بسیار نازلتر و حتی بعضا کمتر از حداقل مزد تعیین شده شورای عالی کار میگیرند و تعویق در پرداخت دستمزدها و محرومیت از حقوقی چون حق شیفت و سختی کار نیز معضلاتی افزون بر همه اینهاست. از خواستها و مبارزات پرستاران باید وسیعا حمایت کرد.
راه مقابله با بیکارسازی ها و همه این تعرضات اعتراضی سراسری است. پرستاران و کلیه کادر درمانی با کارزار قدرتمند و سراسری خود میتوانند نه فقط مانع این بیکارسازی ها شوند، بلکه فشار آورند وخواستار استخدام پرستار به میزان مورد نیاز در تمام بیمارستانها و دیگر مطالبات خود شوند.
و چنین کارزاری بدون شک میتواند حمایت مردمی را همراه داشته باشد.
