مجرمان وقیح و طلبکار از مردم- مهران محبی
بحران های حکومت از هر سو دهان باز کرده و در حال بلعیدن آن هستند. از بحران افزایش بی سابقه ارز و طلا که افزایش قیمت سرسام آور کالاهای ملموس (خوراکی، پوشاک، مسکن و غیره) و کالاهای خدماتی (پزشکی، پستی، آموزشی، حمل و نقل و اداری و غیره) را باعث شده اند تا کمبود آب و برق و گاز و تعطیلی صنایع و رکود بی سابقه تولید و بحران محیط زیست و هر آنچه که برای زندگی انسان لازم و ضروری است، رژیم را تا گلو در خود غرق کرده اند.
واضح است که در این شبکه وسیع بحران ها، مردم کارگر و زحمتکش جامعه زیر شدیدترین مشقات و مشکلات معیشتی و رفاهی هستند و زندگی اکثریت جامعه دستخوش ناامنی، بی ثباتی و خارج شدن از هر گونه نرم و قائده ای گردیده است.
این اوضاع حکومت را زیر فشار مهلک قرار داده و جامعه را به آستانه انفجار کشانده است، و مسبب آن حکومت است که ۴۵ سال دزدی و چپاول کرده و هزینه های هزاران میلیارد دلاری برای آدمکشی و تروریست پروری، پروژه ساخت بمب هسته ای، ساخت موشک و ایجاد ناامنی و بحران آفرینی منطقه ای و جنگ افروزی کرده است و برای تأمین همه این هزینه ها علاوه بر غارت دسترنج اکثریت مردم کارگر و زحمتکش، صنایع و حتی منابع طبیعی و محیط زیست را قربانی کرده و امروز روزنه ای برای حل بحران عمیق موجود در برابر خود نمی بیند.
اما دیگر بحران هائی که جمهوری اسلامی در آن غرق شده، عموم مردم جامعه هستند و برخلاف جمهوری اسلامی که هیچ راهی برای حل بحران ها و رهائی خود از پیامدهای آنها ندارد، مردم راه حل دارند و آن هم سرنگون کردن حکومت است. وحشت جمهوری اسلامی نیز همین است و دقیقا از همین زاویه نگاه اش به بحران ها است که سرش را بر باد خواهد داد. اگر جامعه نسبت به جنایاتی که این حکومت از جمله در زمینه اقتصادی و معیشتی در مدت ۴۵ سال گذشته در حق مردم مرتکب شده، ساکت و آرام بود سران حکومت همچنان بی باکانه و بدون نگرانی به اعمال خود ادامه می دادند و به اصطلاح “ککشان هم نمی گزید”.
ولی سران حکومت وضعیت و موقعیت لرزان و رو به موت حکومتشان را کاملا درک کرده اند. می دانند که مردم خواهان آزادی و رفاه راحتشان نمی گذارند و تا سرنگونی دست از سرشان بر نمی دارند. از اینرو است که به وحشت افتاده و سعی می کنند خود را تبرئه کنند و با انداختن تقصیر مشکلات اقتصادی و کمبودهای آب و برق و گاز (بحران هائی که از چند ماه پیش بر مجموعه بحران هایشان افزوده شده) بر گردن مردم و همزمان با تشدید سرکوبگریها می کوشند از شدت فشارها و اعتراضات بکاهند تا شاید چند وقتی دیگر بر عمر ننگین حکومتشان بیافزایند.
رئیس جمهورشان را که برای طرف کردن با مردم در چنین اوضاعی انتخاب کردند تا با زبان چاپلوسی و ژست همسوئی ظاهری با مردم نسبت به وجود کمبودها و نابسامانی های اقتصادی به مهار اعتراضات کمک کند، می گوید: “سه تا چهار برابر کشورهای اروپائی گاز و انرژی مصرف می کنیم و این گونه است که با کمبود سوخت و انرژی مواجه شده ایم، به خاطر اینکه اضافه مصرف می کنیم، مجبور می شویم گاز کارخانه ها و برق مردم را قطع کنیم”. رمضانعلی سنگدونی نایب رئیس کمیسیون انرژی مجلسشان هم می گوید: ” رفع مشکل کمبود انرژی زمانبر است و در سه یا چهار ماه قابل حل نیست…..ممکن است مردم از برخی خاموشی ها ناراحت باشند، اما به واقع عملکرد وزارت نفت در این شرایط، مناسب و مطلوب است”. و در پایان صحبت اش از مردم به اصطلاح همراهی کننده که با پیوستن به پویش ۲ درجه کاهش دمای محیط خانه ها باعث صرفه جوئی چند میلیون متر مکعب در مصرف گاز شده اند، قدردانی می کند!
با اینحال خودشان هم می دانند که این یاوه گوئی ها و تقصیرات را به گردن مردم انداختن ها و در عین حال به اصلاح “هندوانه زیر بغل مردم گذاشتن ها” فایده ای ندارند و مردم را نمی توانند آرام و ساکت کنند. ولی غیر از این هم حرفی برای گفتن ندارند و کاری از دستشان بر نمی آید. به گفته خودشان تا حالا ۸۰ واحد نیروگاهی تولید برق را به خاطر نداشتن سوخت از مدار خارج شده و صنایع زیادی از جمله صنایع سنگینی مانند کارخانه های فولاد و سیمان با هزاران کارگر به تعطیلی کامل کشانده شده اند. در نتیجه بر بیکاری و فقر و گرانی به طور بی سابقه ای افزوده شده است. حال در شرایطی که قیمت دلار به بالای ۸۰ هزار تومان رسیده و زندگی و معیشت مردم رو به وخامت بیشتر دارد، چگونه می توانند جامعه را به سکوت و آرامش ترغیب کنند؟
لطف الله سیاهکلی نماینده ادوار مجلس می گوید: ” با همین شیوه ای که دلار بالا می رود و ما نمی توانیم کنترل کنیم، فروپاشی اقتصادی قطعی است. دلار اگر به ۹۰ هزار تومان برسد، فروپاشی اقتصادی صورت می گیرد. خیلی ها خوابند و این را نمی شنوند”.
مردم اثرات مهلک این اوضاع فروپاشیده اقتصادی در زندگی خود را می بینند و حس می کنند و همچنین مسبب آن را به خوبی می شناسند که حالا با شیادی های توأم با درماندگی و استیصال، جامعه را به صرفه جوئی و تحمل دعوت می کنند. ولی این خزعبلات را نمی پذیرند و پاسخشان به همه وقاحت های پزشکیان و مجموعه دولت اش و همچنین بقیه سران رژیم در رابطه با بحران های جدید کمبود برق و گاز گسترش و تعمیق اعتراضات بوده است. بازنشستگان کرمانشاه در آخرین تجمعشان شعار “با قطع برق کشور، میریم به عصر حجر” را به مجموعه شعارهای سیاسی و رادیکال خود افزودند. صنعتکاران “مجتمع صنعتی تجریشی در باقرشهر ری” در اعتراض به قطعی های برق تجمع کردند. کارگران و اهالی شهرک صنعتی “گلگون” مسیر ورودی شهرک را مسدود کردند ، اهالی شهرک صنعتی “اورین” در تهران تجمع کردند و مردم، اتوبان تهران ساوه را مسدود کردند. علاوه بر این تجمعات در اعتراض به قطعی برق و در اعتراض به گرانی و پائین بودن دستمزد ده ها تجمع دیگر توسط بازنشستگان، کارگران و کسبه برگزار شده است. از جمله در تجمع کارگران ارکان ثالث بیش از ۵ هزار نفر شرکت داشتند.
جنگ و رویاروئی مردم با جمهوری اسلامی به مرحله ای حساس برای رسیدن به نتیجه نهائی رسیده است. جمهوری اسلامی غرق در بحران های سیاسی، اقتصادی، منطقه ای و بین المللی است که هیچ راه برون رفتی ندارد و مردم با شناخت این اوضاع، خود را برای وارد کردن ضربه نهائی بر پیکر مفلوک حکومت و سرنگون کردن آن آماده می کنند.
