نفتگران و انقلاب جاری-کورش متین

مندرج در کارگر کمونیست ۷۵۸

جنبش انقلابی که در جریان است هر بار اتفاقات مهم و جدیدی را به منصه ظهور می‌گذارد.  اتفاقاتی که در دهه‌های گذشته بی سابقه بوده‌اند.

از جمله‌ی آنها می‌توان به اعتراضات گسترده‌ی دانش‌آموزان اشاره کرد. تحصن‌های معلمان در حمایت از خیزش سراسری و علیه کشتار مردم، اعتصاب سیاسی کارگران پروژه‌ای نفت در مهرماه، پیوستن خیل عظیمی از هنرمندان، ورزشکاران و سلبریتی‌ها به اعتراضات مردمی، حضور فداکارانه‌ی پزشکان و پرستاران در حمایت از مردم معترض و برگزاری تجمعات اعتراضی از سوی آنان، و اعتصابات سراسری کسبه و مغازه‌داران در کل کشور که همگی اینها و در این ابعاد گسترده برای اولین بار و در دل جنبش انقلابی سال ۱۴۰۱ روی داده است. تمامی این موارد نشان از یک تحول عظیم اجتماعی در ایران دارد. جامعه به پاخاسته و می‌خواهد وضعیت موجود را دگرگون کند.

هیچ بخشی از جامعه را نمی‌توان شاهد بود که در این انقلاب عظیم اجتماعی حضور و نقش نداشته باشد. جامعه کاملا دوقطبی شده است و بخش‌های مختلف مردم در مقابل حکومت و دم و دستگاه سرکوبش ایستاده است. حکومتی که تمامی ثروتها و سرمایه‌های کشور را به غارت برده و با تداوم چپاول و استثمار و به کارگیری سازمان زور و سرکوب به حیات ننگین خود ادامه داده و میخواهد این وضعیت را حفظ کند. در این میان بخش‌های مهمی از جامعه که تاکنون اعتراضات جدی را شکل نداده بودند وارد اعتراضات بزرگی شده‌اند. یک نمونه مهم این اتفاق، تجمعات اعتراضی کارکنان رسمی صنعت نفت است. تجمعات اعتراضی که روز شنبه ۲۶ آذر در شهرها و مناطق مختلف نفتی از جمله اهواز، عسلویه، ماهشهر، گچساران، خارک و چند محل دیگر از سوی کارکنان بخش‌های عملیاتی صنعت نفت شکل گرفت، یک اعتراض بسیار مهم بود.

کارکنان رسمی وزارت نفت در چند سال اخیر نارضایتی‌های جدی داشته‌اند و چند مرحله تجمع اعتراضی و اعتصاب غذای نمادین را صورت داده‌اند. حتی در تجمع اعتراضی روز ۱۲ شهریور امسال در مقابل وزارت نفت مورد حمله و سرکوب وحشیانه‌ی نیروهای امنیتی قرار گرفتتد، اما تجمعات روز ۲۶ آذر آنها هم از وسعت بیشتری برخوردار بود و هم نشان دهنده‌ی عمق خشم و نارضایتی این کارکنان و اراده‌ی آنان برای تداوم مطالبه‌گری و اعتراضشان بود.

کارکنان رسمی نفت حتی پس از تجمع اعلام کرده‌اند که چنانچه خواسته‌هایشان تحقق نیابد دست به اعتراضات موثرتری خواهند زد. نفس اعتراض کارکنان عملیاتی صنعت نفت از ویژگی مهمی برخوردار است و حتی با اعتراض سایر نفتگران در بخش‌های دیگر قابل مقایسه نیست.

این کارکنان به واقع دستانشان بر روی شیرهای نفت و گاز است و چنانچه تصمیم به اعتصاب بگیرند مانع از استخراج، بارگیری، تخلیه و انتقال نفت و گاز خواهند شد و این به معنی انسداد مهمترین شریان اقتصادی حکومت است. حتی آن بخش از کارکنان رسمیِ عملیاتی که در پالایشگاه‌ها، پتروشیمی‌ها و سایر شرکت‌های بهره‌برداری مشغول به کار هستند، در حساس‌ترین و کلیدی‌ترین قسمت‌ها نسبت به سایر کارکنان و کارگران شاغل در این صنعت قرار دارند و تصمیم آنها به اعتصاب، بخش‌های دیگر شاغلین این صنعت را وارد اعتصاب اجباری خواهد کرد.

اعتصاب نفتگران چنانچه در ابعاد گسترده روی دهد تنها به این صنعت محدود نخواهد ماند. بخش‌ حمل و انتقال مواد و فرآورده‌های نفتی از کار خواهد افتاد و اساسا کل کشور را در همان ساعات اولیه با چالش جدی تامین سوخت و انرژی روبرو خواهند ساخت. چه در سیستم حمل و نقل، چه در مصارف صنعتی و خانگی و اداری، تداوم فعالیت به کار بی‌وقفه نفتگران بسته است.

این به آن معناست که اعتصاب نفتگران تنها به یک بحران اقتصادی برای حکومت و قطع درآمد آن منتهی نمی‌گردد و می‌تواند به یک بحران بزرگ اجتماعی و سیاسی منجر شود.

از اینرو ما شاهد پدیده‌های اعتراضی جدید و بسیار مهمی در دل انقلاب جاری هستیم که تا پیش از این شاید هیچگاه شاهد آن نبوده‌ایم.

این انقلاب، صدر تا ذیل جامعه بخصوص طبقه کارگر و مزدبگیران ایران را تماماً به مصاف طبقه حاکم و حکومت جمهوری اسلامی کشانده است و تا همین لحظه هم امکان بازگشت به قبل از این تحول انقلابی را برای حکومت ناممکن کرده است.

جمهوری اسلامی بر دریایی از خشم ونفرت مردم حکومت میکند و هیچ پتانسیل اقتصادی هم برای کوچکترین امتیازدهی به مردم ندارد، و برای همین تنها و تنها از طریق سرکوب تلاش به حفظ بقای خود دارد. اما درمقابل جامعه و گروه‌های مختلف آن در حال شکل دادن به سازماندهی‌های درونی و تلاش برای تعمیق و گسترش اعتراضات خود هستند. در این میان بخش‌هایی از قبیل کارگران صنعت نفت از جایگاه ویژه‌ای برای ضربه زدن به حکومت برخوردارند. تجربه حضور این بخش از کارگران در انقلاب ۵۷ و همچنین اعتراضات کنونی آنها نشان از ایفای این نقش مهم توسط نفتگران در انقلاب جاری دارد.-۲۸ آذر ۱۴۰۱