نقش و اهمیت اعتراضات پرستاران در اوضاع جاری- مهران محبی
موج جاری اعتراضات سراسری پرستاران با توان و قدرت بی سابقه ای خیز برداشته و به جلو می رود. اگر چه پرستاران همواره به عنوان بخشی از طبقه کارگر در میدان مبارزات و اعتراضات علیه شرایط غیر انسانی معیشتی و تبعیضات موجود تحت حاکمیت حکومت جمهوری اسلامی حضور داشته اند و صدای اعتراضشان بلند بوده است، اما دور جدید از اعتراضات پرستاران چه از نظر کمی و چه از نظر کیفی دارای تفاوت ها و به بیان دقیق تر برتری های چشم گیری است.
اعتراضات پرستاران که تاکنون ده ها بیمارستان در شهرهای مختلف را در بر گرفته است شور و شوق تازه ای در جامعه ایجاد کرده و مردم با ابراز شادمانی از این حرکت قدرتمند اعتراضی استقبال و حمایت می کنند. پرستاران اعلام کرده اند که تا تحقق مطالباتشان دست از اعتصاب و اعتراض بر نخواهند داشت و به هیچ وعده و وعیدی از سوی مقامات و مهره های فاسد و چاپلوس وزارت بهداشت و دیگر ذیربطان اعتناء و توجهی نمی کنند.
اینبار پرستاران مصمم هستند و اعلام کرده اند که مبارزات و اعتراضات خود را در سطح گسترده و سراسری به پیش خواهند برد و تا پایان خواهند ایستاد. پرستاران در لیست مطالبات خود خواست هائی مانند بالا بردن استاندارد بهداشتی و تجهیزاتی بیمارستان ها و مراکز درمانی و درمان رایگان برای همه مردم را قرار داده اند و اینها جوانبی از تفاوت های اعتراضات پرستاران در این دوره با دوره ها و مقاطع زمانی گذشته هستند. از جمله جوانب دیگر از تفاوت های اعتراضات این دوره پرستاران با گذشته، وقوع آن در شرایط انقلابی و در بستر انقلاب “زن، زندگی، آزادی” است که نقش اعتراضات پرستاران را فراتر از پیگیری مطالبات صنفی و معیشتی می برد و آن را در دل نیروی انقلاب جای می دهد.
به این ترتیب انقلاب بخش دیگری از نیروی خود را در قامتی منسجم و سازمانیافته در کنار بازنشستگان و کارگران پروژه ای و ارکان ثالث نفت و گاز و غیره به میدان فرستاده و نویدبخش پیوستن بخش های دیگری از جامعه به نیروی فی الحال و علنا فعال معترض است.
اعتراضات هزاران نفر از پرستاران که دامنه آن تاکنون از ده ها بیمارستان و مرکز درمانی و بیش از بیست شهر را در برگرفته است و انتظار می رود که به زودی هزاران پرستار دیگر در شهرهای دیگر را با خود همراه کند، اعتراضاتی سازمانیافته علیه فقر و دستمزدهای بارها زیر خط فقر تحمیل شده بر اکثریت مزدبگیران محروم است که خود پرستاران بخشی از آن هستند. در حالیکه در همین ایام حکومت برای تبلیغات مذهبی و بهره برداری های سیاسی از مراسم ارتجاعی اربعین و پر کردن جیب دزدان و چپاولگران حکومتی دست در جیب مردم برده و بیش از ۴ هزار میلیارد تومان را ریخت و پاش کرده است.
از این جهت اعتراضات پرستاران همانند بازنشستگانی که هر هفته در روزهای معینی تجمع اعتراضی بر پا می کنند و مانند بیش از ۲۰ هزار کارگر پروژه ای که نزدیک به دو ماه است علیه پائین بودن دستمزد و وجود پیمانکاران دلال و واسطه و دیگر مشکلات و فلاکت های عمومی در اعتصاب هستند، صدای همه مردم معترض و متنفر از رژیم دزد و چپاولگر و جنایتکار هستند و عمیقا مورد حمایت توده ای و عمومی می باشند.
از جهتی دیگر اعتراضات قدرتمند و گسترده پرستاران پاسخی کوبنده به حکومت است که با سرعت بخشیدن به ماشین جنایت و اعدام اش سعی در مرعوب ساختن جامعه و جلوگیری از پیشروی انقلاب “زن، زندگی، آزادی” دارد. هزاران پرستار دارند به حکومت اعدام پاسخ می دهند که افزایش قتل و اعدام و جنایتاش توان به سکوت کشاندن جامعه را ندارد و با این سرکوبگریها نه تنها نتوانستند اعتراضات شجاعانه بازنشستگان و اعتصاب ده ها هزار نفره کارگران پروژه ای را در هم بشکنند، بلکه هزاران پرستار با پیوستن به اعتراض و اعتصاب، صف اعتراض به کلیت حکومت و صف انقلاب را قدرتمندتر می کنند.
اعتراضات سراسری پرستاران، این بخش تحت ستم و استثمار طبقه کارگر که اکثریت آنها را زنان تشکیل می دهند و از همان زنانی هستند که هر روزه علیه حجاب می جنگند و در شرایطی که حکومت تقلا می کند انقلاب زنانه را به عقب براند و شکست دهد، اینبار در قالب اعتراضات معیشتی، نماد و پیشرو انقلاب “زن، زندگی ، آزادی” را در مرکز توجه قرار داده است.
ادامه و گسترش اعتراضات پرستاران در متن فضای انقلابی جامعه حکومت را بیشتر در بحران فرو خواهد برد. رژیمی که زیر فشار انقلاب مردم زهوارش در رفته و پوشالی بودن قدرقدرتی منطقه ای اش عریان گشته است. رژیمی که از یک طرف نمی داند چه خاکی بر سرش بریزد تا از تبعات رجزخوانی های دو هفته پیش خود که گرز بر زمین می کوبید و مدعی خونخواهی اسماعیل هنیه از اسرائیل بود، رها شود و از کابوس آن خلاص گردد و از طرف دیگر مانده است که چطور گروه های تروریستی وابسته و نیروهای خود را در حالیکه از لحاظ ماهیتی و هویتی سردمدار جنبش برای نابودی اسرائیل و آزادی قدس بودن تهی شده اند، همچنان با خود همراه کند. اعتراضات و اعتصاباتی به این قدرتمندی و گستردگی آن هم در مراکزی که با سلامت عموم مردم مرتبط هستند و همیشه جمع های قابل توجهی از همراهان بیماران در مراکز درمانی حضور دارند و پتانسیل بالائی از پشتیبانی و حمایت از اعتراضات پرستاران را در خود دارند، بر وحشت حکومت از رشد پر شتاب فضای انقلابی در جامعه شدت داده است.
اما وظیفه بقیه ما مردم در این شرایط و در قبال اعتراضات سراسری و قدرتمند پرستاران چیست؟
پرستارانی که اکنون در حال اعتراض و اعتصاب برای بهبود شرایط معیشت و کار خود هستند، جزو همان اکثریت بالای ۸۰ میلیون نفری هستند که به کلیت حکومت به خاطر ۴۵ سال چپاول، فساد، دزدی، سرکوب، زندان و قتل و اعدام و کشتار معترضند و نسبت به آن متنفر هستند. جزو ده ها میلیون نفری هستند که با تحریم و بایکوت انتخابات کذائی به جمهوری اسلامی “نه” گفتند و آن را از اعتبار و مشروعیت انداختند و خواهان جارو شدن اش از جامعه هستند.
در چنین شرایط و اوضاعی که عموم مردم با حکومت در جنگی واقعی و پایان ناپذیر تا تعیین تکلیف نهائی و سرنگونی جمهوری اسلامی به سر می برند، هیچ حرکت و تجمع اعتراضی معیشتی و صنفی ای نمی تواند معیشتی و صنفی صرف باشد. اگر هم فرض را بر این بگذاریم که اعتراضی صنفی صرف است، باز هم جدا از منافع عموم نیست و چالش مستقیم حکومت است. چرا که اکثریت مردم زیر فشار مشکلات معیشتی هستند و با فقر و نداری و بیکاری دست و پنجه نرم می کنند و در نتیجه هر موفقیتی برای هر بخش معترض جامعه مسیر به عقب راندن حکومت و تحمیل برآورده کردن مطالبات دیگر بخش ها بر آن هموارتر می گردد.
اما باید با دیدی وسیع تر به هر مبارزه و اعتراضی در سطح جامعه بویژه امروز به اعتراضات پرستاران و بازنشستگان و کارگران پروژه ای اعتصابی نگریست. معترضین امروز در مراکز درمانی و در مراکز کارگری و در برابر سازمان های تأمین اجتماعی و صندوق های بازنشستگی، معترضین به کلیت جمهوری اسلامی هستند و صدای همه مردم ناراضی و سرنگونی طلب می باشند.
ما مردمی که در ماه های پایانی دومین سال انقلاب “زن، زندگی، آزادی” شکست های سخت و پیاپی ای را بر حکومت تحمیل کرده ایم، مؤظف به حمایت و پشتیبانی از بخش های فی الحال در میدان مبارزه علیه حکومت هستیم.
پرستاران و بازنشستگان و کارگران پروژه ای که در اعتصاب و اعتراض هستند، حتی اگر خود باور نداشته باشند و یا متوجه نباشند، دارند امر انقلاب را به پیش می برند و نیروی انقلاب هستند.
با حمایت ها و پشتیبانی های خود از اعتصابات و اعتراضات جاری در جامعه، نیروی انقلاب را متحدتر و قدرتمندتر کنیم.
