کارگران در آستانه اول مه ۱۴۰۲-اصغر کریمی
بیش از ۶۰ مرکز نفت در اعتصابند. بازنشستگان مخابرات روز ۴ اردیبهشت در چندین استان دست به تجمع زدند. بخش های دیگری از بازنشستگان یکشنبه های اعتراض را شروع کرده اند. پرستاران در روزهای اخیر در مشهد، قزوین و سنندج دست به تجمع اعتراضی زدند. در شوش مدام شاهد تجمع بازنشستگان و یا کارگران هفت تپه هستیم. هشتم فروردین معلمان دست به تجمع اعتراضی زدند. به موازات این اعتراضات خانواده های بسیاری در مقابل مسموم کردن دانش آموزان توسط حکومت مدام تجمع میکنند و با اوباش حکومت درگیر میشوند. خشم اکثریت قریب به اتفاق مردم از فقر و گرانی و خشم میلیونها کارگر از افزایش چندرغاز به حداقل دستمزد امسال گوشه دیگری از این تصویر است. تعرض لشگر میلیونی زنان نیز با انداختن حجاب هایشان هر روز ابعاد وسیعتری بخود میگیرد و تصویر ناتوانی حکومت را مقابل همه مردم به نمایش میگذارد.
اما حکومت فقط در مقابل زنان فلج نشده است. از نظر اقتصادی نیز حکومت به تمام معنی فلج است. شکاف در بالای حکومت بر سر همه چیز جریان دارد و در سطح بین المللی حکومت بیش از هر زمان منزوی و تحت فشار است.
اینها مشخصات حکومت در مقابل مردمی است که قصد کوتاه آمدن ندارند و انقلاب زن زندگی آزادی در اشکال متنوعی جریان دارد. شعار فقر فساد گرونی میریم تا سرنگونی یکی از شعارهای محوری انقلاب مردم است.
در چنین شرایطی طبقه کارگر میتواند پرچم اعتراض عمومی جامعه را به مناسبت روز جهانی کارگر بلند کند، نیروی عظیم خود را به میدان آورد و میلیونها مردم معترض از زنان تا دانشجویان، از جوانان خانواده های دادخواه و از مردم خشمگین از جنایت حکومت در مدارس تا اقشار مختلف مردم شریف و انساندوست را نمایندگی کند. فاکتورهایی که اشاره شد تفاوت مهم شرایط اول مه امسال با سالهای قبل را نشان میدهد. از کارگران نفت که با خواست محوری افزایش دستمزد وارد اعتصاب سراسری و قدرتمند خود شده اند تا بخش های مختلف بازنشستگان و معلمان که بدلیل تشکل هایشان توان سازماندهی سراسری دارند، از دانشجویان و دانش آموزان و جوانانی که هفت ماه است زمین را زیر پای حکومت داغ کرده اند و تشکل های خود را در شهرهای مختلف ایجاد کرده اند تا زنانی که در ابعادی میلیونی بنیادهای سیاسی و ایدئولوژیک حکومت را مورد تعرض قرار داده اند، نیروی عظیمی هستند که بیش از هر زمان با یکدیگر احساس همبستگی میکنند. هیچگاه چنین احساس عمیقی از همبستگی میان مردم دردمند و معترض را شاهد نبوده ایم.
منشور مطالبات بیست تشکل کارگران، معلمان و بازنشستگان، پرچمی متعلق به همه این مردم به ستوه آمده و مطالبات پایه ای و انسانی آنها است. کارگران، مراکز پرجنب و جوش کارگری، تشکل ها و رهبران کارگری این توان را دارند که حول این پرچم، توده انبوه مردم معترض را به اعتصاب و تجمع در روز جهانی کارگر فراخوان دهند و آنها را به میدان آورند و یک روز تاریخی مهم دیگری در متن انقلابی که از هفت ماه پیش شروع شده است شکل بدهند. حرکتی که نه تنها کمک بزرگی در جهت تحقق خواستهای اقتصادی فوری کارگران است بلکه انقلاب جاری برای سرنگونی حکومت اسلامی و ساختن جامعه ای انسانی بدون استثمار و نابرابری، بدون فقر و بیحقوقی را گامی بزرگ به جلو میبرد.
