کارگران نفت با پرچم معیشت و منزلت
سخنرانی حمید تقوائی در وِیژه برنامه حزب کمونیست کارگری در حمایت از کارگران نفت
قبل از هر چیز باید به کارگران مبارز نفت درود بفرستم و دست شان را به گرمی بفشارم.
این مبارزات به نظرم از چند جنبه اهمیت زیادی دارد.
نکته اول این است که در یک سطح گسترده در صنعت نفت که می دانیم شاهرگ اقتصادی جمهوری اسلامی است کارگران دست به چنین اعتراضاتی می زنند. میدانید که جمهوری اسلامی طی سال های متمادی تلاش کرده است که صنعت نفت را به یک پادگان تبدیل کند، کاملا مسلط باشد و کاملا کارگران را کنترل کند و امروز کارگران در واقع تمام تلاشهای جمهوری اسلامی را نقش بر آب کرده اند.
این مبارزات هم اهمیت در خودی دارد و هم یک اهمیت اجتماعی- سیاسی. اهمیت درخودش اینست که کارگران بلند شده اند برای خواسته های به حقی که همیشه فریاد می زده اند. خواستهای نه فقط کارگران نفت بلکه همه کارگران، مزد بگیران، همه زحمت کشان و توده مردمی که بزیر خط فقر رانده شده اند و از نظر معیشتی، از نظر اقتصادی، هر روز باید چند شیفته کار بکنند و هنوز هشتشان گرو نه شان باشد. افزایش دستمزدها و افزایش رفاه یک خواست همیشگی کارگران بوده و امروز این پرچم در دست کارگران نفت است. پرچم نه فقط کارگران بلکه کل جامعه. در واقع کارگران نفت دارند ” معیشت منزلت حق مسلم ماست” را نمایندگی میکنند.
نکته دوم این است که در این مبارزات کارگران شاغل و بازنشسته در کنار هم قرار گرفته اند و متحد به میدان آمده اند. جنبش بازنشستگان هم با شعار “شاغل بازنشسته اتحاد اتحاد” در واقع به استقبال این شرایط رفت. برای اولین بار در تاریخ جنبش کارگری در ایران، لااقل در چند ده سال اخیر، ما میبینیم شاغل و بازنشسته کنار هم خواسته هایشان را فریاد می زنند. فقط کارگران نفت نیستند، کارگران فولاد هم به این حرکت پیوسته اند، پرستاران هم به این حرکت پیوسته اند و به این ترتیب یک مبارزه همگانی کارگری اعم از شاغل و بازنشسته را شاهد هستیم.
از نظر اجتماعی نکته مهم این است که این مبارزات در دل یک انقلاب زنده و فعال دارد به پیش میرود و شکل می گیرد. در واقع کارگران در این اعتراض دارند نمایندگی میکند یک بعد خیلی مهم انقلاب زن آزادی را که با کلمه زندگی در شعار محوری زن زندگی آزادی نمایندگی می شود. کارگران دارند زندگی را ترجمه میکنند، معنی میکنند به خواسته های معینی که باید برای آنها نه فقط کارگران بلکه کل جامعه بلند شود و از آن حمایت کند و به این مبارزه بپیوندد.
بالاخره نکته آخر من این است که این مبارزه یک جبهه مهم و اساسی در انقلاب زن زندگی آزادی است. من همه کارگران نفت، همه کارگران در بخش های مختلف تولیدی و خدماتی، و همه مردم ایران، بخصوص همه تشکل ها، چهره ها، نهادهای انقلابی که در دل انقلاب زن زندگی آزادی فعال بودند، دست اندرکار بودند، را فرامیخوانم که از این مبارزات با تمام قدرت حمایت کنند، به آن بپیوندند، به صف کارگران بپیوندند و به این ترتیب بتوانیم نه تنها در راه رفاه، در راه تامین معیشت و منزلت، بلکه در جهت پیش برد و به پیروزی رساندن انقلاب زن زندگی آزادی گام بزرگی به جلو برداریم.
بار دیگر دست کارگران نفت را به گرمی می فشارم و برایشان آرزوی موفقیت دارم. متشکرم.
