کارگران و جنبش علیه اعدام- کارگر کارگاهی- حمید دائمی
با آغاز جنبش انقلابی زن زندگی آزادی، جمهوری اسلامی کشتار و جنایت با اعدام معترضان و زندانیان در صدد ترساندن و عقب راندن جامعه بود. تعداد اعدام ها در سال ۲۰۲۴ بیش از ۹۰ نفر بود. اما آنچه که جواب گرفت تعرضات بیشتر و همه جانبه تر از سوی اقشار و طبقات مختلف علیه این احکام ضد انسانی و وحشیانه بود. یک سویه این اعتراضات به میدان آمدن جامعه در قالب جنبش ها است که یکی از آن ها، جنبش علیه اعدام است که بیش از یک سال از صف بندی جدید و تراکم فعالیت و جمعیت آن می گذرد و در این مدت ابعاد و اشکال قابل توجهی به خود گرفته است. این جنبش همراه و در جنب جنبش انقلاب زن زندگی آزادی و جنبش سرنگونی طلب؛ جانی دوباره گرفت و در کارزارهای مختلفی از جمله لغو حکم اعدام شریفه محمدی ، لغو حکم توماج صالحی و کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام که هم اکنون در ۳۴ زندان برگزار می شود خواهان بر چیدن ابن حکم ارتجاعی ضد بشری شدند. رویداد شورانگیز اخیر که با خواست لغو حکم اعدام پخشان عزیزی و وریشه مرادی و دیگر احکام شنیع اعدام برگزار شد، تجمعات و اعتراضات خیابانی و میدانی که آخرین آن در سنندج و با بیانیه ای کوبنده بود و بالاخره فراخوان به اعتصاب عمومی در بسیاری از شهرهای این استان جلوه های قدرتمندی از جنبش علیه اعدام هستند.
همه این اقدامات نشان از عزم و اراده مردمی دارد که سر سازش و تسلیم بر سر حق حیات خویش و تک تک آحاد جامعه با رژیم فاسد و جنایتکار ندارد و تمام قد علیه احکام وحشیانه رژیم جنایتکار به میدان آمده و ادامه انقلاب را فریاد میزند.
در این میان نقش کارگران و مزدبگیران، چه فردی و چه گروهی مثال زدنی است. صدور بیانیه و کیفرخواست های پر قدرت از سوی کانون های معلمان و همچنین شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان همراه با تشکل های مستقل کارگری از جمله شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی و کارگران غیررسمی نفت، سندیکای نیشکر هفت‌تپه، اتحادیه آزاد کارگران ایران، سندیکای واحد، کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری جانی دوباره به جنبش سرنگونی داد. همچنین بازنشستگان که همواره در مخالفت با احکام اعدام پیشر بودند، اینبار با دعوت از جامعه برای پیوستن به این صف و حمایت از سنت انقلابی ۳ شنبه های علیه اعدام جای پای محکمی برای این جنبش ایجاد کردند. کارگران بازنشسته خوزستان، گروه اتحاد بازنشستگان، شورای بازنشستگان از جمله پیشتازان این مبارزه بوده اند.
این موج اعتراض به احکام قرون وسطایی اعدام در جنبش ها و گروه های دیگر هم نمودی فعال داشت و اکثر نهادها و تشکل های اعتراضی و مطالباتی این صف را پر رنگ تر کردند. شورای هماهنگی اعتراضات پرستاران، مادران و خانواده های جانباختگان و دادخواهان و تشکل های زنان و دانشجویان و نویسندگان و دیگر اقشار نشان از اتحادی محکم بر سر توقف احکام اعدام و حمایت پر قدرت از این مبارزه نفس گیر داشتند.
اعتصاب ۳ بهمن در شهرهای کردستان و در کرمانشاه و ایلام، و همچنین ایفای نقش اجتماعی تشکل ها و فعالان عرصه های مختلف کارگری و اجتماعی- در یک کلام، “مزدبگیران”- در کنار یکدیگر بیانگر این حقیقت است که جنبش علیه اعدام و همه جنبش های اعتراضی و تشکل های آنان، قبل از هر چیز جنبش های سرنگونی طلب هستند. این اتحاد سراسری بر سر توقف احکام اعدام علی العموم و بویژه احکام اعدام پخشان و وریشه- دو زن مبارز کرد- و اعدام های سیاسی که سال هاست در دستور رژیم جنایتکار سرمایه اسلامی قرار دارد؛ در ظاهر مطالبه ای تک موضوعی است اما این جنبش نماد جنبش بزرگتر سرنگونی است و همه دستگاه حاکم را نشانه رفته است و نشان دهنده عرض اندام این جنبش در همه عرصه های حقوق و مطالبات سیاسی و اجتماعی است.
این اتفاق پس از جنبش انقلابی زن زندگی آزادی؛ در حالی که بسیاری سعی در به سکوت کشاندن و پایین کشیدن سطح و عمق آن هستند، نشان داد که جامعه حتی یک قدم هم به عقب باز نگشته و تنها مترصد فرصت مناسبی است تا کار رژیم را یکسره کند.
همچنین نشان از همسویی جامعه و تشکل ها و فعالان آن بر سر میثاق ها و منشورهای انقلاب زن زندگی دارد و با درایت و همدلی در بزنگاه های مختلف دست اندرکار تدارک اعتراضات و به تعبیری حملات گسترده تر برای برچیدن بساط حاکمان جنایتکار هستند. ضمن اینکه یکی از اثرات مهم این رویداد؛ زدودن تعابیر و تبلیغات رژیم و راست پرو رژیمی در به افتراق و جدایی کشاندن این جنبش انقلابی و کوچک نشان دادن وسعت آن است. همراهی با فراخوان احزاب انقلابی و کمونیست و بسیاری از مبارزان خارج از کشور برای اتحاد و اعتصاب به منظور توقف احکام اعدام، بار دیگر توهم “خارج و داخل” را به شکست کشاند و سویه ضد انقلابی چنین احکامی را به نمایش گذاشت. همراهی و اتحاد گسترده جامعه فعالان و تشکل های مطالباتی، قدرت و توان صف جنبش سرنگونی طلبی را از هر بار پر رنگ تر و قوی تر به نمایش گذاشت و همزمان پاسخ محکمی به متوهمان و هپروتی هایی داد که صف کارگران را جدای از جامعه و با حصار و پرچم متمایز از خواست و مطالبات جامعه فرض می کنند، بود. حضور گسترده تشکل ها و فعالان کارگری و مزدبگیر در صف اعتراض علیه اعدام اثبات کرد که کارگران به همه مطالبات جامعه مربوط هستند و درد جامعه را درد خویش می دانند و برای رفع هرگونه ستم و تبعیض آماده نبرد و مبارزه هستند.
آنچه که از این اتحاد و همدلی در مبارزه مشترک بر سر مطالبه لغو حکم اعدام باقی مانده، درس های مهمی است که در دیگر عرصه های مطالباتی و مبارزاتی ما کارگران و همه مزدبگیران کاربرد و اثر دارد. قبل از هرچیز باید اذعان کرد که این پیگیری ها و مداومت های عمومی، به انزوا و رانده شدن جمهموری جنایتکاران اسلامی کمک کرده است. نا گفته نماند؛ تلاش ها و دوندگی های مداوم فعالان کمونیست و دیگر فعالان جنبش لغو اعدام در خارج از کشور باعث افشای هر چه بیشتر ماهیت ضد بشری حاکمان ایران شده و به روشن شدن و همراهی اذهان عمومی در خارج از کشور و غرب کمک کرده است. از طرفی تصویر واضح تری از صف و وسعت و کثرت جامعه مخالف با اعدام و دیگر سیاست ها و وحشی گری های کل حکومت غارتگران به جهان نشان داده است و همزمان به زنده و جاری بودن جنبش انقلابی زن زندگی آزادی تأکید و مهر تأیید زده است.
این رویداد بیانگر آن است که با وجود دست و پا زدن ها و تلاش های ریز و درشت-با ایجاد ارعاب و دستگیری های اخیر بعد از اعتصاب عمومی ۳ بهمن-؛ رژیم قادر به رویارویی با این صف عظیم توده ای نیست-بعبارتی جرات و توان کافی برای مقابله را ندارد- و مثل همیشه بدنبال فرصتی برای جان بدر بردن از خشم و موج اعتراض جامعه است.
در نتیجه یکی از وظایف ما گسترش دامنه اعتراضات به عرصه های دیگری همچون مزد و دیگر مطالباتی است که به صراحت در بیانیه ها و منشورهای جنبش های انقلابی در دوره اخیر به کرات عنوان شده است. دو فاکتور؛ ناتوانی و قادر نبودن به عرضه اندام رژیم- یا در ضعیف ترین حالت ممکن قرار داشتن دستگاه حاکم- و همچنین قوی و مصمم بودن صف توده ای کارگران و مزدبگیران دو نکته اساسی و مهمی است که در جنبش لغو اعدام آنرا به وضوح تجربه کرده ایم و باید به دیگر عرصه تعمیم دهیم.
کارگران آگاه، همقطاران مبارز! همزمان که برای لغو حکم اعدام پخشان و وریشه عزیز و برای لغو دیگر احکام و آزادی همه مبارزان تلاش می کنیم، می توانیم به جامعه و همه فعالان عرصه های مختلف، از جمله معلمان، بازنشستگان، پرستاران، دانشجویان، کامیونداران و دیگر زخکتکشان فراخوان به اعتراضات و اعتصابات فراگیر و گسترده داد تا بار دیگر؛ با همراهی و همدلی، نه تنها تکلیف مزد و معیشت انسانی را یکسره کنیم، که در این گذر حتی می توان کار رژیم را هم یکسره کرد.
ما نشان دادیم که ثروت و قدرت حقیقی در جامعه از آن ماست و رژیم با همه ابزار سرکوب و بگیر و ببند و زندان قادر نیست ما را از هم جدا و این حق را از ما دریغ کند. اکنون فرصتی بدست آمده تا این مهم را به واقعیت تبدیل کنیم و کار همه جنایتکاران غارتگر را یکسره کنیم و انقلاب با شکوه زن زندگی آزادی را به پیروزی برسانیم.
نه به حکم جنایتکارانه اعدام
مزد و معیشت کارگر انسانی، حق مسلم ماست
