یک مه و مصاف های جدید ما کارگران- کارگر کارگاهی- حمید دائمی
با فرا رسیدن روز جهانی کارگر، تب و تاب دو سویه ای جامعه را فرا می گیرد. از یک سو کارگران و پیشروانش برای بزرگداشت این روز تاریخی و تأکید و پیمان دوباره با آرمان های دیرینه سوسیالیستی طبقه وهمه مزدبگیران، تلاش می کنند که با طرح مطالبات و ترسیم مسیر پیش رو و جایگاه خویش را در این جدال طبقاتی و در حیات آتی جامعه روشن کنند. در دیگر سو، نظام سرمایه داری با تمام عمال و ایادی اش، برای پیش گیری و رویارویی با صف خروشان زنان و مردان کارگر و انقلابی در تکاپوست.
برای ما کارگران این جنگ هر روزه است. اما یک مه، فرصتی است تا ضرورت ها و اولویت های این جدال را با صدایی رساتر به خود و جامعه خاطر نشان کنیم.
نان و معیشت! عرصه ای از جدال دیرینه ما کارگران در صف جلوی جامعه است و برای بالا بردن سطح آن همواره رو در روی لشکر مفت خوران سرمایه ایستاده ایم. مبرمیت جدال در این عرصه امروز بیش از بیش موضوعیت داشته و بقوت خود باقی است. بویژه با آخرین تعرض رژیم میکربی سرمایه جمهوری اسلامی در روزهای پایانی سال ۱۴۰۲ و تصویب رقم اهانت آمیز حداقل دستمزد که چیزی نزدیک به ۱۱ میلیون تومان و معادل دریافتی یک چهارم زیر خط فقر است؛ بنوعی هیمه آتش جنگ بی وقفه برای مزد را فراهم آورد. ما کارگران و همه مزدبگیران سال هاست فریاد می زنیم “معیشت، منزلت، حق مسلم ماست” و تا رسیدن به رفاه و شرایط زیست انسانی سر باز ایستادن نداریم. نا گفته نماند، برای رسیدن به این نقطه می بایست ملزوماتی را فراهم کرد. از جمله هماهنگی و اتحاد همه عرصه های کار و تولید در جامعه و از یاد نبرد که “فقط کف خیابون، بدست میاد حق مون”.
در ماه های پایانی سال پیش و نیز با شروع سال جدید، موج گرانی و تورم افسار گسیخته، بیش از هر زمانی بار سهمگینی را بر شانه های زحمتکشان آوار کرد. صدای اعتراض مردم از گوشه گوشه جامعه بپا خاسته است. اکنون نوبت ماست که این صداها را متحد کرده و بهم برسانیم. شرایط و فضای جامعه برای یکپارچگی اعتراضات از همیشه مهیا تر است. ما کارگران بعنوان پیش قراولان تاریخ مبارزه با ستم سرمایه قادریم همه استثمارشدگان را حول مطالبات برحق و انسانی مان متشکل کنیم. از همه مزدبگیران در عرصه های مختلف جامعه دعوت به تجمع های اعتراضی کنیم. بویژه با نزدیکی روز جهانی کارگر، می توان از همه بخش های جامعه، اعم از معلمان، پرستاران و کادر درمان، رانندگان و شاغلان بخش حمل و نقل، دانشجویان و دانش آموزان و دیگر اقشار زحمتکش جامعه خواست تا دوشادوش هم برای برگزاری روز جهانی کارگر تدارک و برنامه ریزی کنیم. باید زمین را زیر پای جانیان چپاولگر و سرمایه دار اسلامی داغ کرد و سرنوشت جامعه را یکسره نمود.
صیانت از دستآوردهای انقلاب مهسا!
در جریان انقلاب زن- زندگی- آزادی، سنگرهایی فتح شد که جمهوری کودک کش اسلامی هرگز نتوانست جامعه را به پیش از آن بازگرداند. یکی از مهم ترین آنان عقب راندن نظام تا پشت سنگر پوشش اختیاری که بنام “حجاب” بر جامعه تحمیل کرده است. این جدال سابقه ای نزدیک به ۴۵ سال دارد. یعنی از ابتدای به قدرت رسیدن جمهوری کثیف اسلامی، زنان و مردان بویژه پیشروان جنبش کارگری با این تعرض و تبعیض تا پای جان جنگیده اند و کماکان بر سر حفظ این دست آورد می جنگند و هر روزه بابت آن هزینه می دهند. حال وظیفه ماست که از صفوف کارگران و مزدبگیران، تمام جامعه را فراخوان به حفظ این پیش روی دهیم و گام های بزرگتری را در این مسیر تأمین و تضمین کنیم. این سنگر یکی از حیاتی ترین مواضع انقلاب ماست و می بایست با همه توان از آن و جانفشانی ها زنان شجاع که دستآوردهای کل جامعه هستند، دفاع کنیم.
اتفاق دیگری که در گیر ودار انقلاب رخ داد، ایجاد تشکل ها و جمع های اعتراضی و مبارزاتی از میان اقشار و صنوف مختلف اجتماعی بود. در این انقلاب از دانشجویان و دانش آموزان گرفته تا پزشکان، وکلا، پرستاران و همچنین گروه های جوانان و دختران و پسران در شهرها و محلات مختلف صف اعتراض خود را سازمان دادند. این خود سازماندهی یکی از باشکوه ترین دستآوردهای انقلاب مهسا بود که به منزله نقطه قوت این جنبش انقلابی نیز محاسبه می شود. این فرآیند بر آنچه که نظام سیاهی و کشتار سال ها تبلیغ و ترویج کرده بود و سعی می کرد به جامعه جهانی بقبولاند که “مورد قبول جماعت ها و اقشار مختلف مردم و جامعه هست”، آب پاکی ریخت و در مقابل چشمان جهانیان اعتبار و مشروعیت نظام را یکسره بر باد داد. حال بر عهده ما کارگران است که به این گروه ها و هسته ها فراخوان همکاری داده و متحدانه بر مطالبات و منشورهای انقلابی برخاسته از بطن این جنبش انقلابی تأکید بگذاریم و برای بثمر رساندن آن بکوشیم. فراخوان به حمایت از تجمعات مستمر و سراسری بازنشستگان و دفاع از خواسته های برحق شان و همچنین حمایت و پشتیبانی همه جانبه از اعتراضات و اعتصابات کارگران نفت و هفت تپه و فولاد از مهم ترین وظایف امروز ما کارگران است. یک عرصه مهم و حیاتی دیگر که اثرات داخلی و خارجی خواهد داشت، بالا نگهداشتن پرچم علیه اعدام است. این خواست انسانی و رادیکال که به سنتی انسانی در ایران بدل شده و گروه ها و افراد زیادی از آن حمایت و پشتیبانی می کنند، می تواند با برداشتن این مانع از مقابل حرکت جامعه راه پیشروی انقلاب را هموار تر کند و در عین حال تصویر مدرن و انسانی انقلاب مان را واضح تر به رخ جهانیان بکشد. حمایت و پشتیبانی از زندانیانی که سه شنبه های اعتصاب علیه اعدام را زنده نگهداشته اند و نیز خواست آزادی فوری و بی قید و شرط زندانیان سیاسی، از اولویت های ما کارگران است و می بایست به اولویت همه جامعه بدل شود.
خلاصه کلام اینکه متحد کردن صف رادیکال و معترض جامعه است. تبلیغ و ترویج پلتفرم انقلاب که بخش مهمی از آن در منشورهای انقلاب مهسا(منشور ۲۰ تشکل و منشور مطالبات پیشرو زنان ) مندرج گشته و دعوت از همگان برای برپا داشتن مراسم روز جهانی کارگر می تواند نقطه شروع دیگری برای شتاب بخشید به انقلاب نا تمام زن- زندگی- آزادی باشد.
سازمان یابی و تحزب!
دو فرآیند مهم دیگری که پس از شروع انقلاب زنانه در ایران و سرتاسر جهان رخ داد، تجمعات و کارزار های تأثیر گذار و استراتژیک بود. از جمله کازارهای جدی ای که اثرات چند سویه داشته اند، می توان به دعوت از جامعه جهانی به بایکوت جمهوری اسلامی در عرصه های مختلف اشاره کرد. و در این راستا برای ثبت سپاه مزدوران اسلامی در لیست سازمان های تروریستی تلاش کرد. کارزارهای دیگر یکی کارزار جهانی علیه اعدامهاست و دیگری کارزار برای آزادی همه زندانیان سیاسی و عقیدتی در ایران است. همچنین برپایی و سازماندهی نشست ها، راهپیمایی ها و کارهای تبلیغی و ترویجی برای دعوت از ساکنان خارج از ایران و حضور حداکثری در تجمعات اعتراضی در همراهی با انقلاب زن زندگی، آزادی برنامه ها و تاکتیک های موفق و تأثیر گذار در جریان انقلاب مهسا بود ه است که بخشی از آنها همچنان ادامه دارد و در در جریان است. مثل آکسیونهای اعتراضی ای که علیه اعدام و برای آزادی زندانیان سیاسی مرتبا برگزار میشوند.
این مهم بدون حضور و نقش آفرینی نیروهای انقلابی تقریبا غیر ممکن است و به جرأت میتوان گفت بدون نقش داهیانه و پیشرو حزب کمونیست کارگری ایران؛ لااقل با این کیفیت اتفاق نمی افتاد. فراخوان به سازمان یابی و متشکل شدن در حزبی انقلابی از وظایف و مصاف های امروز ماست. کارگران آگاه می دانند که بدون داشتن یک حزب منسجم انقلابی و بدون داشتن حزبی که قادر به سازماندهی کارگران آگاه و پیشرو و همه آنانی که در صدد مبارزه با سرمایه اند و نیز بدون داشتن پلتفرمی روشن برای تصرف قدرت سیاسی و ایجاد دنیایی ماورای جامعه طبقاتی و جامعه ای انسانی غیر ممکن است. در آستانه یک مه امسال بر ما کارگران است که در اطلاعیه ها و بیانیه های خود، همگان را فراخوان به پیوستن به حزب کمونیست کارگری دهیم. این نقطه عطف آگاهی و عمل ما کارگران در این برهه حساس از جدال سهمگین طبقاتی است که تحزب را به دستور کار همه فعالان عرصه های مختلف جامعه و از جمله فعالان کارگری بدل کنیم.
با آرزوی متشکل و متحد شدن همه کارگران آگاه و نیروهای انقلابی در حزب انقلابی طبقه کارگر
زنده باد انقلاب انسانی
زنده باد انقلاب کارگری
