رضا ترکیان کارگر نفت
انقلاب فرایندی است که عملا با شکل گیری یک نظام سیاسی توسط مردم مخالف آن در اشکال مختلفی و بهتر است بگوییم به شکل نطفه ای آغاز می شود. پروسه تکوین انقلاب “زن زندگی آزادی” علیه رژیم جمهوری اسلامی نیز از همان بدو شکل گیری این رژیم ضد مردمی و ضد انسانی شروع شده است.
رژیم فعلی تماماً با دنیای مدرن کنونی بیگانه بوده و در هیچ عرصه ای جز چپاول و جنایت نمی‌تواند کارایی لازم را داشته باشد. نه میخواهد نه می‌تواند نیازهای جامعه را درک کند و بر مسائل متعدد موجود راه حلی ارائه دهد. بلکه خود خالق مسائل و معضلات هر روزه است. بدیهی است که چنین ساختاری امکان ادامه حیات نداشته و تاریخ انقضایش فرا رسیده است.
اما اکنون بنظر میرسد و بسیار جای امیدواری است که در ماه ها و شاید هفته های پایانی به ثمر رسیدن این انقلاب هستیم. برای به نتیجه رسیدن هر انقلابی حداقل دو فاکتور ضروری است. اول، استمرار و گسترش اعتراضات و دوم، اعتصابات سراسری. همچنان که پاشنه آشیل رژیم پهلوی نیز اعتصابات سراسری کارگران بود، در این برهه نیز اعتصابات سراسری در کنار اعتراضات خیابانی قطعا پایان رژیم جمهوری اسلامی را به همراه خواهد داشت.
لذا این بار نیز کارگران محور اصلی مبارزات بوده و با پیوستن به اعتراضات و اعتصابات سراسری تیر خلاص را بر پیکر نیمه جان رژیم خواهند زد. سرنوشت این انقلاب در دست زحمتکشان است. در دست کارگرانی است که هیچگاه زندگی شایسته انسان را تجربه نکرده‌اند. این انقلاب بدون ما کارگران فرجامی نخواهد داشت.
اما باید به هوش بود و آگاه بود که انقلابی که مدیون کارگران مبارز در خیابان هاست، انقلابی که مدیون کارگران اعتصاب کننده، معلمان، بازنشسگان، دانشجویان، زنان تحت ستم است که به رغم موانع بسیار و مشکلات شدید مالی و غیره جدال میکنند، نمی بایست همچون انقلاب ۵۷ توسط مستبد دیگری به بازتولید استبداد منجر شود. کارگرانی که محور اصلی مبارزات و عامل اصلی سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی هستند، حکومتی برآمده از اراده اکثریت جامعه، که همانا کارگران و معلمان و بازنشستگان و مردم زحمتکش هستند، را خواستارند.
درود می‌فرستم بر همه زحمتکشانی که با عمل آگاهانه خود رژیم جمهوری اسلامی را نیز به زباله دان تاریخ خواهند انداخت. زن زندگی آزادی!
