سخنرانی اریک لرنر درکنفرانس حمایت از منشور ۲۰ تشکل

باید در همه جا  گرد  مواد  منشور متحد شد

من اریک لرنر هستم، یکی از اعضای شبکه بین المللی لوکزامبرگیست، ILN  در ایالات متحده، نزدیک شهر نیویورک، کار و سازماندهی می کنم. ILN یک گروه از فعالان است که در بیش از یک دوجین کشور مستقر هستند و در امتداد خطوط کلی که توسط رزا لوکزامبورگ ترسیم شده سازماندهی می کنند. ما مجله اعتصاب جمعی را منتشر می کنیم.

من می خواهم با خواندن قطعنامه ای که به اتفاق آرا در مورد این منشور به تصویب رساندیم، شروع کنم.

“در ۱۶ فوریه، ائتلاف گسترده ای از سازمان ها که مبارزات انقلابی در ایران را رهبری می کنند، منشور ۱۲ ماده ای خواسته های حداقلی را تصویب کردند. این یک گام تاریخی رو به جلو در یک ضد حمله جهانی طبقه کارگر است، اولین بار در قرن حاضر که گروه هایی که برای سرنگونی یک رژیم سرمایه داری مبارزه می کنند پشت مجموعه ای از مطالبات متحد می شوند. این منشور هسته اصلی آلترناتیو طبقه کارگر را در مقابل تعرض به  زنان، ستم مذهب سیاسی، حملات به حقوق طبقه کارگر و استانداردهای زندگی و سرقت گسترده منابع عمومی توسط میلیاردرها، مطرح می کند. این منشور می تواند به مبارزات ما در سطح جهانی به کار گرفته شود و به روند اتحاد ما کمک کند.

در مقدمه منشور، ائتلاف لوگزمبریست از همه مردم جهان درخواست می کند که نه تنها این خواسته ها را مورد حمایت قرار دهند، بلکه آنها را در مبارزات خود به کار گیرند: “از همه مردم شریفی که قلبشان به آزادی، برابری و رهایی متعهد است، می خواهیم. پرچم این حداقل‌ها را تا قله‌های مبارزه برای آزادی، از کارخانه و دانشگاه گرفته تا مدارس و محله‌ها و در صحنه جهانی به دوش بکشیم.

شبکه بین‌المللی لوکزامبورگیست به عنوان اولین گام در پاسخ به ندای فوری جنبش انقلابی ایران، این منشور حداقلی مطالبات را تأیید می‌کند و از سایر سازمان‌های طبقه کارگر می‌خواهد تا این منشور را تأیید کنند و در مورد چگونگی عملی کردن آنها در مبارزات در کشورهای خود گفتگو و بحث کنند.”

این تصمیم ماست به نظر خود من، این منشور جدید برای طبقه کارگر جهانی حیاتی است، زیرا شروع به پرداختن به نیاز به یک آلترناتیو متحد کننده برای حکومت فاجعه‌بار سرمایه‌داری می‌کند که بشریت را به سوی عصر تاریکی جدید سوق می‌دهد. در همه کشورها، کارگران در حال مقابله با حملات سرمایه داری هستند. اما این مبارزات به روشی هنوز یکپارچه و عمدتاً بدون چشم‌اندازی از جایگزین مثبت برای حملات میلیاردرها رخ داده است. اغلب این یک جنبش اعتراضی است، تا مبارزه برای رسیدن به الترناتیو مناسب. منشور هسته اصلی آلترناتیوی را فراهم می کند که کارگران در سطح جهانی می توانند پیرامون آن متحد شوند. این منشور در پاسخ به تخریب زندگی کارگران توسط سرمایه داری، مصادره داراییهای افراد و مؤسسات خصوصی را که ثروت اجتماعی مردم را تصاحب کرده‌اند راه نشان میدهد و برای استفاده از ثروت به‌ دست‌آمده در جهت نوسازی و بازسازی آموزش، صندوق‌های بازنشستگی، محیط‌زیست پاسخ روشن میدهد. و برای رفع نیازهای زحمتکشان. ما می گوییم: آنچه را دزدیده اند پس بگیر!

اینجا در ایالات متحده، حاکمان می گویند که هیچ پولی برای دستمزدهای بالاتر، برای آموزش، برای مسکن، برای مراقبت های بهداشتی وجود ندارد – اما در اینجا سه تریلیون دلار پول عمومی مستقیماً از صندوق ذخیره فدرال رزرو، بانک مرکزی ایالات متحده، به شرکت ها و کارتل ها و صاحبان میلیاردر آنها داده شد. ما می‌توانیم حول این منشور گرد هم بیاییم تا آن تریلیون‌ها را پس بگیریم تا یک توسعه عظیم توسط دولت برای زیرساخت‌ها و خدمات حیاتی برای آموزش رایگان، مراقبت‌های بهداشتی، مسکن و انرژی را تامین کنیم. این در کل دنیا صادق است.

منشور خواهان حقوق برابر برای همه، پایبندی بی قید و شرط به تمام حقوق زنان بر بدن آنها، عدم محدودیت در حق اعتصاب، سازماندهی و اعتراض، و پایان دادن به تمام اقتدارگرایی مذهبی است. ما باید همه اینها را در ایالات متحده و در همه جا مطالبه کنیم. همانطور که لوکزامبورگ بیش از یک قرن پیش نوشت، روند اعتصاب توده‌ای قدرت خود را از متحد کردن بخش‌های بزرگ‌تر و بزرگ‌تر طبقه‌ی کارگر در پشت منافع مشترکشان کسب میکند و میلیاردها نفر را به طبقه‌ای انقلابی می‌پیوندد که قادر به پایه‌گذاری مجدد جامعه هستند. این منشور گام بزرگی در پیشبرد این اتحاد در مقیاس جهانی امروز است. ما باید گام‌های ملموسی به سوی روزهای اقدام جهانی در پشت این منشور برداریم که بتواند دامنه آن را افزایش دهد تا زمانی که به جنبشی قدرتمند برای پیروزی تبدیل شود.