سخنرانی اصغر کریمی در وِیژه برنامه حزب کمونیست کارگری ایران در حمایت از کارگران نفت
سازمانده کمپین جهانی در حمایت از کارگران نفت
آذر ۱۳۷۵ تا فروردین ۱۳۷۶ (دسامبر ۱۹۹۷ تا آوریل ۱۹۹۸)
با سلام گرم به بینندگان این برنامه و درود به کارگران معترض نفت
قرار است در مورد کمپین جهانی حمایت از کارگران نفت که توسط حزب حزب کمونیست کارگری در زمستان سال ۱۳۷۵ سازمان داده شد صحبت کنم اما از آنجا که ۲۷ سال از آن تاریخ میگذرد شاید خیلی از کارگران نفت هم از مبارزه آنزمان کارگران نفت و کمپین حزب اطلاع نداشته باشند. اجازه بدهید ابتدا به مبارزه کارگران نفت در آن زمان اشاره کنم و بعد برمیگردم به کمپین حزب.
در تابستان سال ۱۳۷۵ جنب و جوشی اعتراضی در میان کارگران پالایشگاه نفت تهران شروع شد. کارگران قصد داشتند «شورای کارگران پالایشگاه تهران» را ایجاد کنند. اما حراست وزارت نفت و محجوب و خانه کارگری‌ها تا روزنامه کار و کارگر رژیم با تهدید و مانع تراشی مانع تشکیل شورای کارگران شدند. آقازاده وزیر نفت هم ابتدا مجبور شد قول‌هایی به کارگران بدهد اما زیر آن زد. بتدریج علاوه بر پالایشگاه تهران تحرکاتی در میان کارگران پالایشگاههای شیراز، اصفهان و تبریز هم شروع شد و نهایتا کارگران این چهار پالایشگاه تصمیم به اعتصاب همزمان در روزهای ۲۸ و ۲۹ آذر گرفتند و اخطار کردند که اگر ظرف یک ماه به خواست آنها که عملی شدن طرح طبقه‌بندی مشاغل و قرارداد جمعی جواب داده نشود دست به اعتصاب نامحدود خواهند زد. این حرکت مهمی در آن مقطع بود. در آن مقطع خفقان زیادی بدنبال اعدام‌ها و سرکوب‌های دهه شصت حاکم بود و خبر چندانی از اعتصابات کارگری و تجمعات کارگری نبود و اعتصاب متحدانه کارگران چهار پالایشگاه مهم کشور واقعه مهمی محسوب میشد.
حزب کمونیست کارگری با شنیدن خبر اعتصاب و اولتیماتوم یکماهه کارگران، بلافاصله کمپینی جهانی در حمایت از کارگران نفت را شروع کرد. ارزیابی ما این بود که کارگران پالایشگاههای نفت بدلیل سابقه تاریخی و موقعیت کلیدی آنها در انقلاب ۵۷ و جایگاهی که دارند مورد حمایت اتحادیهها قرار میگیرند و از طرف دیگر در شرایطی که هنوز فضا بشدت بسته بود و خبری از تشکل‌های کارگری و همبستگی نبود تنها کاری که برای تقویت مبارزه کارگران میشد انجام داد، یک کمپین جهانی در حمایت از آنها بود. کارگران با این کمپین پشتوانه مهمی برای خود احساس میکنند و در تداوم مبارزه‌شان مصمم‌تر خواهند شد. ارزیابی ما بسیار دقیق بود.
واحدهای حزب در اکثر کشورهای اروپایی و استرالیا و کانادا و آمریکا این توانایی را داشتند که توجه و حمایت اتحادیهها را جلب کنند. بلافاصله شروع به تماس با اتحادیهها و فعالین و چهره‌های شناخته شده کارگری کردند که با استقبال گرم آنها مواجه شدند. صدها اتحادیه از سراسر جهان به کمپین حزب پیوستند و کمپین به سرعت جهانی شد. فراخوان‌ها و هیئت‌های حزب در تماس با اتحادیهها بر سه خواست عمده تاکید داشتند: حق تشکل، حق اعتصاب و قراردادهای جمعی. اکثر اتحادیهها نیز در نامه‌ها و قطعنامه‌هایشان خواهان به رسمیت شناخته شدن این سه خواست شدند.
حزب توجه رسانه‌های فارسی و بین‌المللی را هم جلب کرد. رادیوهای فارسی زبان که در ایران شنونده داشتند، دهها بار اطلاعیه‌های حزب را منعکس کردند و با سازماندهندگان کمپین مصاحبه کردند و خبر کمپین وسیعا در ایران و در میان کارگران نفت منعکس شد.
کارگران نفت در تهران اولتیماتوم خودشان را بعد از دو ماه در روز ۲۸ بهمن عملی کردند. حدود ۲۰۰۰ کارگر پالایشگاه و کارگرانی از بخش‌های دیگر نفت در تهران و برخی شهرستان‌ها در مقابل وزارت نفت تجمع کردند و شعارهای صنفی خودشان را میدادند. از کارگران خواستند به داخل ساختمان بروند تا آقازاده سخنرانی کند. کارگران به داخل ساختمان رفتند ولی به کارگران گفته شد که آقازاده جمع را به رسمیت نمیشناسد. سراسر خیابان طالقانی را از صبح بسته بودند و سپس سپاه و بسیج و نیروی انتظامی سرکوب کارگران را شروع کردند. تعدادی از کارگران مجروح شدند و اکثر کارگران را با دهها اتوبوس به زندان بردند که آنها را چند روز بعد و بعضا چند ماه بعد آزاد کردند. کارگران زیادی مجروح شدند و دو کارگر هم به قتل رسیدند.
حزب کمونیست کارگری بلافاصله خبر این تظاهرات را منتشر کرد و از اتحادیه ها خواست جمهوری اسلامی را محکوم کنند و از کارگران نفت حمایت کنند. کمپین حزب سد سانسور را شکست و تظاهرات کارگران به سرعت توسط خبرگزاری‌های جهانی منتشر شد. حزب مجددا فراخوان تظاهرات در مقابل سفارت‌خانه‌های جمهوری اسلامی داد. اتحادیه های بیشتری به کمپین حزب پیوستند و اینبار با لحن تندتری به رفسنجانی رئیس جمهور وقت نامه دادند. برخی از اتحادیه ها در استرالیا و کانادا هم فراخوان تظاهرات دادند. موج قوی‌تری از حمایت اتحادیه ها شروع شد.
کمپین حزب از اوایل دی تا فروردین سال ۷۶ ادامه یافت. تقریبا تمام اتحادیه‌های کارگری در اروپا و کانادا، آمریکا و استرالیا و برخی کشورهای دیگر به کمپین حزب پیوستند. اتحادیه‌های سراسری و همینطور شاخه‌ها مختلف اتحادیهها در آلمان، انگلستان، فرانسه، هلند، سوئد، نروژ، فنلاند، دانمارک، استرالیا، کانادا، آمریکا تا شورای سراسری اتحادیه‌های هند و برخی اتحادیه‌های ترکیه و ژاپن و مالزی و فعالین اتحادیه‌از کشورهای مصر و عراق، لبنان، سوریه و فلسطین به اشکال مختلف از نامه به رفسنجانی یا سفارت‌های جمهوری اسلامی و یا با قطعنامه و نامه به حزب کمونیست کارگری از این کمپین حمایت کردند. مجموعا حدود ۴۰۰ اتحادیه سراسری و اتحادیه‌های ریز و درشت این کشورها و حدود ۷۰۰ فعال کارگری و اتحادیه‌ای در این کمپین شرکت کردند.
این بزرگترین کمپین دفاع از کارگران ایران در طول تاریخ جنبش کارگری ایران و همچنین بزرگترین کمپین سیاسی علیه جمهوری اسلامی بود. اسناد این کمپین در کتابی ۳۲۰ صفحه ای به نام «فقط کارگران میتوانند» به چاپ رسیده است. شکل دادن به این موج همبستگی بین‌المللی و جلب توجه رسانه‌ها و مجامع بین‌المللی بدون حرکت هماهنگ حزب کمونیست کارگری عملی نبود.
سه نکته زیر تصویر روشن‌تری از ابعاد کمپین و تاثر آنرا نشان میدهد:
- پارلمان اروپا در قطعنامه ای به سرکوب کارگران نفت اشاره کرد و مخالفت خود را با ممنوعیت آزادی تشکل برای کارگران نفت اعلام کرد.
- چنان کمپین قدرتمند و جهانی شده بود که علاوه بر روزنامه‌ها و رادیوهای فارسی زبان، خبرگزاری های بین المللی مانند رویترز، آسوشیتدپرس و خبرگزاری فرانسه تظاهرات کارگران در ۲۸ بهمن (۱۶ فوریه ۱۹۹۷) را منعکس کردند. رسانه‌های استرالیا و کانادا و برخی کشورهای دیگر نیز اعتراض کارگران نفت و کمپین را پوشش دادند.
- نکته سوم اینکه جمهوری اسلامی به تناقض‌گویی افتاد و سفارت‌های جمهوری اسلامی نامه‌هایی به اتحادیه‌های برخی کشورها از جمله استرالیا، انگلستان و کانادا نوشتند که داریم با کارگران مذاکره میکنیم و به خواست‌های کارگران رسیدگی شده و به سر کار برگشته‌اند.
- قبل از تظاهرات ۲۸ بهمن هم رژیم خبر اعتصاب کارگران را تکذیب کرد و به اتحادیه‌هایی نامه داد و گفت منبع خبرتان (یعنی حزب کمونیست کارگری) قابل اعتماد نیست! که جواب تندی از اتحادیهها گرفت.
- اما برای اولین بار در مقابل خواست سازمان جهانی کار پذیرفت که هیئتی از این سازمان وضعیت کارگران ایران را مورد رسیدگی قراردهد. جمهوری اسلامی دلیل عقب نشینی خود را خنثی کردن تبلیغات مغرضانه ضد انقلاب! و اثرات منفی آن عنوان کرد. حزب کمونیست کارگری آمادگی خود را برای همراهی با این هیئت به سازمان جهانی کار اعلام کرد.
عقب نشینی دیگر جمهوری اسلامی این بود که طبقه‌بندی مشاغل عملی شد و بدهی دولت به کارگران بابت سال‌های ۷۳ به بعد پرداخت شد و حقوق کارگران نفت مقداری افزایش یافت.
این کمپین یک پیروزی سیاسی برای کارگران ایران بود که در سطح بین‌المللی مبارزات و خواست‌های آنها شناخته شد و رابطه مستحکمی میان کارگران ایران و سازمان‌های کارگری در سطح جهان ایجاد گردید. از طریق این کمپین کارگران و بسیاری سازمان‌های سیاسی و رسانه‌ها نیز تصویرشان از جامعه ایران و مبارزات طبقه کارگر تغییر کرد.
این کمپین دستمایه کمپین های و فعالیت های مستمر حزب در طول ۲۷ سال گذشته شد. آشنایی اتحادیه‌های کارگری با حزب و اعتماد آنها به حزب مقدمه بسیاری از کمپین های دیگر در طول سه دهه گذشته بوده است. حزب بارها و بارها علیه سرکوبگری های حکومت کمپین سازمان داده است. همینجا خطاب به کارگران نفت و سایر کارگران و بخش‌های دیگر جامعه میگویم که در مبارزاتشان و سرکوب‌های احتمالی، روی حزب کمونیست کارگری برای جلب همبستگی طبقه کارگر جهان حساب کنند.
