کارگران رسمی و مطالبه حذف سقف حقوق- منصور کارگری از نفت
یک مطالبه مهم کارگران رسمی نفت حذف سقف حقوق است. در زمان زنگنه در دولت روحانی بود که مصوبه ای صورت گرفت برای مهار حقوق های به اصطلاح نجومی آن زمان که البته هدف حقوقهای نجومی باندهای مافیایی حکومت ، مجلسیان و ماشین سرکوب و جنایت حکومت و دارو دسته ای حکومتی نبود، بلکه تعرض به رده دیگر از مردم در سطح جامعه بود. این چنین بود که مضوبه کارکنان دولتی رسمی داده شد که کارگران رسمی نفت را هم در بر میگرفت و دامنگیر آنها نیز شد. بر اساس این مصوبه و گذشتن سقف حقوقی به حقوق ماهانه این بخش از شاغلین در نفت و دیگر مراکز دولتی تعرضی معیشتی وسیعی صورت گرفت. این مصوبه در همان هنگام موجب زمزمه های اعتراضاتی در میان کارگران شد. اما حکومت با برنامه ای مهندسی شده و افشاگری‌های تبلیغاتی در مورد فیشهای حقوقی کلان چند مدیر در رسانه های داخلی سعی کرد این اعتراضات را بخواباند. ولی با رشد سرسام آور قمیت ها و افزایش سرسام آور نرخ تورم اعتراضات وسعت گرفت و ما شاهد تجمعاتی اعتراضی از سوی کارگران رسمی نفت در این رابطه بودیم و این اعتراضات از مهرماه سال گذاشته شکل مستمر تری بخود گرفته و اکنون ما با روزهای اعتراضی ثابت تعین شده ای از سوی این کارگران بویژه در مناطق نفت خیز جنوب و شرکت های فلات قاره هستیم. یک نقطه اوج این اعتراضات در هفته گذشته روز یکم آبانماه بود که ابعادی گسترده و سراسری داشت.
سقف حقوق و مزایای کارکنان رسمی نفت بدین ترتیب است که مدیران نفت برای اضافه کاریها و پاداشها مزایای انگیزشی سقفی تعیین میکنند . در حالیکه این اضافه کاریها و پاداشتها قبلاً در نفت جزو فوق العاده های افزایش مزد محسوب میشدند و باعث تفاوت چشمگیری میان حقوق و مزایای آنان با سایر مشاغل دولتی میگردید. بعنوان مثال اعلام میکنند که هر کارگر رسمی نفت از ر از ۶۰ ساعت اضافه کاری بیشتر نمیتواند در ماه استفاده نماید. و این محدودیت باعث پیشگیری از افزایش دستمزد و راکد ماندن سطح حقوقها شده و با توجه به رشد گرانی عملاکاهش جدی سقف حقوقها را در پی دارد.
به عبارت روشنتر کارگر رسمی نفت حق ندارد بیشتر از اندازه ای اضافه کاری (یعنی حضور فیزیکی در کارگاه) داشته باشد و چنانچه حضور داشته باشد و حقوق او از سقف X ریال تجاوز کند، اضافه آن را به او پرداخت نمی‌کنند.
یا مجموع میزان مزایای انگیزشی و اضافه کاری ماهیانه او نباید باعث شود مزد ماهیانه وی از X ریال فراتر رود. در غیر اینصورت مازاد را محاسبه و تا سقف X ریال به او پرداخت میشود.
بدین ترتیب مزد کارگر رسمی بخصوص در مناطق عملیاتی جنوب که درگیر کار سخت و زیان آور یا در شرایط بد آب و هواست با دیگر کارگران که در شرایط بهتری قرار دارند برابر میشود و فوق‌العاده ها را دریافت نمیکند که این ظلم در حق اوست. و همه میدانیم که کارکنان رسمی نفت و گاز اغلب در شرایط کاری سخت و آلوده ای کار میکنند. و مزد در صنعت نفت بخودی خود تفاوت چندانی با سایر مشاغل ندارد و تمامی تفاوت های موجود را اضافه کاری های داوطلبانه کارگران یا مزایای انگیزشی رقم میزند .
یک مثال دیگر حق بهره برداری و مازاد تولید یا مشارکت در اورهال و…است. قبلاً در صنعت نفت برای کارگران رسمی مدیران برای کارهای سخت و زیان آور و شرایط آلوده و مناطق بد آب و هوا اضافه کاری در نظر میگرفتند. اما بعد از محدودیت‌های حقوق و مزایا این مرایا نیز قطع شد.
کارگران رسمی بخصوص در مناطق عملیاتی جنوب که در شرایطی پر مخاطره و سخت کار میکنند این مصوبه و گذاشت سقف حقوق برای میزان دستمزدهایشان را ظالمانه دانسته و خواستار حذف این دستورالعمل در نفت هستند.
خلاصه کلام اینکه گذاشتن سقف حقوق برای کارگران رسمی این بخش ثابت شاغل در نفت یک تعرض معیشتی بزرگ به زندگی و شرایط کاری آنست. کارگران رسمی نفت در مقابل آن ایستاده اند و به آن تن نمیدهند. و امروز اعتراض علیه سقف حقوق یک محور اعتراضات گسترده کارگران رسمی نفت است. موضوعی که مراکز نفت و گاز در سطح سراسری را به تکان در آورده است. و این اعتراضی است علیه تعرضات معیشتی حکومت که شایسته بیشترین حمایتهاست.
