دستمزد ما در دستان ماست حمید دائمی-کارگر کارگاهی
با نزدیک شدن به پایان سال یکی از مسائلی که همواره ذهن مزدبگیران را مشغول می کند، موضوع دستمزد مصوب از طرف دولت و ایادی سرمایه حاکم است. این موضوع از آنجهت اهمیت دارد، چرا که هستی و زندگی ما به آنچه آن را دستمزد می خوانیم وابسته است و تعیین تکلیف نهایی با آن، گامی است برای حفظ بقا و زندگی انسانی خود و وابستگان ما.
اگرچه برای ما مزدبگیران همواره زندگی دشوار بوده و بخصوص در طول عمر رژیم دزدان اسلامی، همواره تنها به اندازه بخور و نمیر دریافت کرده ایم. اما با وجود بحران های اقتصادی و در نتیجه سقوط دائمی ارزش ریال و تهاجم همه جانبه رژیم به دسترنج و سفره ما کارگران و مزدبگیران؛ دیگر حتی باندازه زنده ماندن هم دریافت نمی کنیم و حیات ما به مرحله بسیار بحرانی رسیده است. از اینرو مسئله نرخ دستمزد بسیار حیاتی و بنوعی ما را به جدال مرگ و زندگی کشانده است.
جدا از تعرض سازمانیافته هر ساله به سطح دستمزدها از سوی حکومت تحت عنوان “تعیین میزان حداقل دستمزدها” در شورایعالی کار کذایی شان ، غارت سفره ما مزدبگیران همواره از دو سو صورت می گیرد. یکبار از سوی صاحبان سرمایه با کم کردن دستمزد و یا دیر و حتی نپرداختن آن و همزمان تحمیل قیمت های گزاف و بالابردن نرخ معیشت و مایحتاج و کالاها و خدمات اساسی- که نظارت و کنترل آن توسط ایادی دزد دولتی است و یکبار هم از طرف دولت و نهادهای وابسته با آن با گران کردن قیمت خدمات و حامل های انرژی و نیز بالا بردن مالیات و باج گیری از دستمزد مزدبگیران و تاراج دارائی جامعه که بعنوان سوبسید به جامعه باز می گشت.
در نتیجه این چرخه فقر و محرومیت؛ محصول حاکمیت سرمایه داری هار- از هر نوعش، اسلامی و غیر اسلامی- است که حداقل های زندگی را هم از آفرینندگان ثروت و رفاه دریغ می کند. مادام که غارتگران سرمایه بر قدرت باشند، سایه فلاکت بر زندگی ما حاکم است؛ اما جدال برای کسب دستمزد شایسته یک زندگی انسانی و مکفی، یکی از میدان های جنگ هر رزه ما با حاکمیت سرمایه از هر نوعش است.
امر مطالبه مزد مناسب، امری روزمره و در جریان است. در تجمعات بازنشستگان، در اعتراضات و اعتصابات نفت و گاز و پتروشیمی، پرستاران و ده ها و صدها مرکز تولیدی و خدماتی دیگر و همه به اتفاق معتقدیم “تا حق خود نگیریم، از پا نمی نشینیم”.
اما اتفاقی که در اعتراضات و راهپیمایی کارکنان ارکان ثالث که به همراه خانواده هاشان در بیستم آذر ماه افتاد بسیار جالب و هیجان انگیز بود. مطرح شدن شعار “این آخرین پیام است بدون ما کار شما تمام است”، نه تنها انعکاس خواست و مطالبه صریح این عزیزان، که شمایی کلی از وضعیت رژیم و دستگاه های وابسته را نیز نشان میدهد.
در حقیقت این شعار متأثر از یک جمع بندی و نگاه دقیق از وضعیت امروز حاکمیت است که شیرازه و تار و پود قدرتش از هم پاشیده و قادر به اداره امور در هیچ زمینه ای نیست. تورم و گرانی و بازار و اقتصاد فلج، از کار افتادگی نیروگاه ها و ذخایر انرژی، از کار افتادگی باقی مانده صنایع و کارخانجات و مراکز تولیدی خرد و کلان بدلیل کمبود برق و انرژی و مواد اولیه برای تولید، شدت و تعدد دزدی و غارت اموال عمومی در روز روشن و با هر وسیله توسط ایادی ریز و درشت رژیم و به گل نشستن کشتی خامنه ای جلاد و حواریون بیت دزدان در داخل و خارج از ایران، نشانه هایی از سقوط قریب الوقوع است.
البته در دل این شعار، همچنین فراخوانی رو به کل نیروی کار در جامعه ر میتوان دید. اینکه راه پایان دادن به عمر کثیف سرمایه حاکم، اعتراضات و اعتصابات سراسری کارگران و مزدبگیران است و اگر همه با هم تصمیم به استفاده از این قدرت خود بگیریم و دست از کار بکشیم، کار رژیم تمام است.
سویه دیگر این اولتیماتوم به دستگاه حاکم با شعار ” یک کلام یک کلام ، مزد بدون تبعیض والسلام”، تعریف شده است. مطالبه مزد بدون تبعیض، یعنی مزدی معادل زندگی شایسته انسان در شرایط امروز. یعنی مزدی معادل حقوق مدیران در رده ها و در منسب ها و مدارج مختلف شغلی برای تمام مزدبگیران. یعنی رفع هرگونه تبعیض در تعریف و تخصیص مزد برای همه انسان ها فارغ از نژاد، ملیت، قومیت و جنسیت و دیگر انگ های تبعیض آمیز. این شعار پلتفرم کارگر آگاهی است که خواهان پایان دادن به ظلم و تبعیض است و رفاه و امنیت شغلی و اجتماعی را برای همه مزدبگیران مطالبه می کند.
آنچه که در نتیجه رشد و اوج گیری مبارزات بخش های مختلف طبقه مزدبگیر بدست می آید اینست که اولا” تلاشها و دست و پا زدن های رژیم برای بقا فایده ای ندارد و در نتیجه از این رژیم مرده چیزی عاید ما مزدبگیران نخواهد شد. یعنی اینکه از همین الان باید دست بکار بی اثر کردن خیمه شب بازی های همیشگی در کمیسیون ها و “شورای عالی مزد” شد. رژیم سال ها با حقه بازی و دروغگویی و با رویا فروشی، کوشیده است که بخشی از اقشار مزدبگیر را به سکوت و تحمل وادار کند. اما با ملاحظه فقر و گرانی های سرسام آور و حقوقی که بسختی به خط بقا نزدیک است- خط فقر پیشکش شان- و همچنین جامعه پر خروش کارگران و مزدبگیران و بازنشستگان، نباید فرصتی دوباره به حاکمیت دزدان برای نفس کشیدن داد و از هم اکنون دست به کار فراخوان ها به اعتراضات و اعتصابات سراسری شویم.
در ثانی، با توجه به رشد بی رویه قیمت ها و محددیت دسترسی به مایحتاج اولیه برای بقاء بیش از نیمی از جامعه ایران، و بی ارزشی لحظه ای نرخ ریال، می بایست کف مطالبات حقوق را به دلار محاسبه و مطالبه کرد. حال که رژیم در عرضه آنچه که متعلق به خود ماست- یعنی یارانه درآمد حاصل از نفت، عایدی از درآمد مالیاتی و کسب درآمد مستقیم و غیر مستقیم از فعالیت های اقتصادی در داخل و خارج- حذف سوبسید از کالاهای اساسی، از انرژی و خدمات دیگر را دلاری پای مردم محاسبه میکند، جا دارد که ما هم دستمزد را به دلار مطالبه کنیم و معادل آن را مبنا قرار دهیم.
امروزه برای گذران یک زندگی معمولی یک خانواده ۴ نفره، حداقل هزار دلار و تقریبا تا ۱۵۰۰دلار پول لازم است. تازه این زیر خط زندگی متمولانه است و تنها کفاف زندگی بدون دغدغه عادی را می دهد. در نتیجه نباید به کمتر از این قانع شد و با مطالبه کف دستمزد هزار دلار ، درمان رایگان، تحصیل رایگان و داشتن حق مسکن به مبارزه با غارتگری سرمایه بپردازیم. باید بخاطر داشت که سال هاست که “هزینه ها دلاریه، حقوق ما ریالیه”.
رفقای کارگر و مزدبگیر؛ حق ما دستمزدی شایسته یک زندگی انسانی است. با سازماندهی اعتراضات مان و دعوت و فراخوان از همقطاران مان برای حمایت از این خواسته حداقل، ورق زندگی را برگردانیم و یکبار برای همیشه از ننگ وجود حاکمیت دزدسالار خلاص شویم. ما و خانواده هامان تنها یک بار زندگی می کنیم و با مطالبه دستمزد و رفاه انسانی، زندگی شایسته خود و دیگران را ایجاد کنیم.
با وجود از هم پاشیدگی رژیم و بی در و پیکیری سیستم؛ جا برای تعرض آخر ما فراهم است. با سازماندهی اعتراضات و اعتصابات در فضای رزمنده و مطالبه گر حال حاضر جامعه، می توان به حق پایه ای هر انسان یعنی برابری و آزادی با سرنگونی رژیم دزدان اسلامی دست یافت. قدرت مان را دست کم نگیریم. با اتحاد و همصدایی سراسری، هم می توان به حقوق متناسب با یک زندگی انسان دست یافت و هم به عمر ننگین حاکمیت سرمایه پایان داد.
انتخاب در دستان ماست. با انتخاب آنچه می توانیم، اختیار زندگی خویش را در دست بگیریم.
زنده باد اعتراضات و اعتصابات سراسری
زنده باد انقلاب زن زندگی آزادی
