در تدارک برگزاری یک اول مه با شکوه در ایران-حمید تقوایی
در پاسخ به یک سوال
کارگر کمونیست: جنبش کارگری در سال گذشته کولاک کرد. جامعه پر از التهاب و مبارزه است و در این شرایط روز جهانی کارگر را در پیش داریم. به نظر شما حلقه محوری در این اعتراضات برای اینکه گامی به جلو برداریم چیست و بازتاب آن در روز جهانی کارگر به چه شکل میتواند باشد.
حمید تقوائی: به نظر من حلقه محوری اول مه امسال عملی کردن شعار کارگران جهان متحد شوید در جامعه ایران است. البته هر ساله یک رکن بزرگداشت اول مه اتحاد و همبستگی طبقاتی کارگران بوده است اما امسال بخاطر ویژگیها و پیشرویها و دستاوردهای جنبش کارگری این اتحاد و همبستگی میتواند ابعاد گسترده ای به خود بگیرد و جنبشهای حق طبقانه جاری و فعالین و چهره های این جنبشها را نیز در کنار طبقه کارگر قرار بدهد. به نظر من حلقه اصلی در سازماندهی اول مه امسال گذار از مبارزات سراسری به مبارزات عمومی است.
جنبش کارگری از سال ٩٨ تا امروز، بویژه در سال گذشته، از دو جنبه گامهای بلندی به جلو برداشته است: جنبه اول سراسری شدن مبارزات که مبارزه کارگران نفت و مبارزات پیگیر معلمان دو بروز برجسته آن است و دوم متشکل و سامازنیافتگی این مبارزات که نمونه های برجسته آن شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت و شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران است. این نهادها در رادیکال شدن مبارزات کارگری و سراسری شدن آنها نقش تعیین کننده ای ایفا کرده اند. اکنون شرایط برای فراتر رفتن از مبارزات سراسری به مبارزه متحدانه عمومی یعنی همبستگی و همراهی عملی و خیابانی جنبش کارگری و جنبشهای اعتراضی جاری بیش از هر زمان دیگر فراهم است. اول ماه مه امسال میتواند نقطه آغاز این تحول باشد.
جامعه در چند سال اخیر خیزشهای توده ای کوبنده ای را تجربه کرده است: از خیزش ٩۶ و ٩٨ تا خیزش توده ای در اصفهان و خوزستان در سال گذشته. اعتراضات و اعتصابات کارگری نیز بطور پیوسته و بلاوقفه ادامه داشته است و بخصوص هفت تپه با خلع ید از کارفرما و شعار اداره شورائی و کارگران نفت با مبارزات و اعتصابات متشکل و سراسری خود در واقع پرچم اعتراضات توده مردم که ٩۶ و ٩٨ و خیزشهای اصفهان و خوزستان نقطه اوجهای آن در سالهای اخیر بود را برافراشته نگاه داشته اند. در کنار مبارزات و اعتصابات کارگری جنبشهای اعتراضی جاری نظیر جنبش دادخواهی، جنبش معلمان، جنبش بازنشستگان، جنبش آزادی زن، جنبش علیه اعدام و جنبش آزادی زندانیان سیاسی نیز فعالانه بمیدان آمده اند. اول مه امسال فعالین همه این جنبشها میتوانند در کنار یکدیگر قرار بگیرند و با فراخوانها و بیانیه ها و قطعنامه ها و تجمعات و تظاهرات میدانی خود همبسته و دست در دست یکدیگر روز جهانی کارگر را عملا و به معنی واقعی کلمه بزرگ بدارند.
آنچه میتواند حکومت اسلامی مفتخوران سرمایه دار را کاملا فلج کند و بزیر بکشد تجمعات و اعتصابات و مبارزات میدانی سراسری و عمومی است. اعتصابات سراسری پیگیر و رادیکال، نظیر اعتصابات نیشکر هفت تپه و کارگران نفت، اعتصاب و تجمعات معلمان در بیش از ٣٠٠ شهر و روستا، یکشنبه های اعتراض بازنشستگان، تحصن نوع “التحریر” کشاورزان و توده مردم اصفهان، کیفرخواست علیه جانیان حاکم و به محاکمه کشیدن آنان از جانب مادران آبان و مادران خاوران و خانواده های قربانیان شلیک به هواپیما، موج گسترده اعتراض به اعدام در مقابله میلیونی مردم با اعدام نوید افکاری، اوجگیری مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی بدنبال قتل بکتاش آبتین در زندان، تعرض ضد مذهبی وسیع جامعه بویژه زنان و دختران جوان، و امروز دور دیگری از برآمد جنبش آزادی زن علیه آپارتاید جنسی در ورزشگاها و علیه اذیت و آزار جنسی زنان سینماگر، اینها همه نمونه هائی از یک جامعه فعال و بپاخاسته علیه حکومت اسلامی سرمایه داران مفتخور است. بهم پیوستن این رودهای اعتراضی میتواند به سیل بنیان کنی شکل بدهد که طومار حکومت اسلامی سرمایه را در هم بپیچد. اول ماه مه امسال میتواند و باید روز متحد شدن همه جنبشهای حق طلبانه جاری بزیر پرچم نه و نقد کارگری باشد: پرچم “نه به فلاکت عمومی و حقوقهای نجومی”، پرچم “معیشت، منزلت حق مسلم ما است” و پرچم “سوسیالیسم بپا خیز برای رفع تبعیض”.
٨ آوریل ٢٢
