(Oy birliğiyle onaylandı)

1) İslami rejimin devrilme sürecinin başlaması, toplumdaki mevcut toplumsal, siyasal kutuplaşma, İran’da kapitalist siyasal ekonominin temel gerçekleri İran’da sosyalizmin kuruluşu için işçi sınıfı ve işçi komünizmi için belirleyici tarihsel bir fırsat yaratmıştır.

2) 79 devrimi kapitalist bir İran’ın dokusunda ilk büyük toplumsal ve sınıfsal saflaşmaydı. İşçi sınıfının despotizm karşıtı 79 devriminde yeralması dev ölçekli, görülmemiş ve belirleyiciydi. Yine de yığınsal devrimde işçi sınıfının bağımsız varlığını ve bu yığınsal hareketin sınıfsal önderliğini temin edecek, Marksist, işçi sosyalizminin özgürleştirici ufuğunu devrimin genel özgürlükçü safının ereğine dönüştürecek bilinçli ve etkili işçi-komünist örgütsel bir hareketin yokluğunda gerici İslamcı hareket ve ulusal-İslami opozisyon halk devrimini rayından çıkarıp sonunda kana buladılar.

3) Bu kez işçi-komünisti örgütsel hareketi, işçilerin yığınsal biçimde sahnede olmalarından bile önce İran siyaset sahnesinde hazır bulunmaktadır, gerçekte toplum bazında önümüzdeki siyasal gidişte etkili siyasal güçlerden biri olarak kabul edilmiştir. Komünist-İşçi Partisi 79 devriminde işçi yükselişinin, Marks ve Lenin’in komünizmine dayalı partisel bir hareketin ürünüdür, İran siyasal sahnesine müdahale edecek radikal bir bakış açısıdır. İran toplumu ve sol içinde burjuva ve küçük burjuva parti, sınıf ve ufuklara karşı yirmi yılı aşkın verilen mücadele, dünya burjuvazisinin saldırılarının doruk noktasında komünizmi ve Marksizm’i yirmi yılı aşkın bir süre boyunca savuma, toplumsal mücadelenin kalnbinde ve dokusunda komünist pratiği örgütlemek için yirmi yılı aşkın çaba Komünist-İşçi Partisi’ni İran toplumunda özgürlükçülüğün, eşitlikçiliğin, radikalizmin, sosyalizmin asal önderine dönüştürmüştür. Bugün egemen İslami hareketler ve içteki eleştirmenlerinden devlet dışı tüm ulusal, İslami opozisyon, Batı yandaşı ulusalcılar ve eski rejim yandaşlarına kadar İran burjuvazisinin bütün asal partileri ve toplulukları işçi komünizmini kendi karşı kutupları olarak tanımlıyorlar. Komünist-İşçi Partisi’ne karşı olmak devlete bağlılığın, devrimcilikten, radikalizmden ve devrimden arınmanın belirleyici özelliğine dönüşmüştür.

4) İran’ın siyasal durumu İran ve dünya çapında dönüştürücü etkileri olacak tarihsel komünist bir hareket için belirli bir fırsat yaratmıştır. Bu fırsta kaçırılmamalı. Komünist-İşçi Partisi Üçüncü Kongresi bu durumun Parti’nin omuzlarına yüklediği yaşamsal görevlere Parti’nin tüm düzeylerde dikkatini çekmek istemektedir. Komünist-İşçi Partisi erk mücadelesinde işçilerin partisi ve halkın devriminin önderi olarak sahneye çıkmalıdır. Kongre bu görevi üstlenme yolunda Parti’nin ve işçi komünizmi hareketinin önündeki engellerin ayırdında olmasına karşın Komünist-İşçi Partisi’nin bu adımı atabileceğine ve atması gerektiğine inanmaktadır.

5) Kongre bir kez daha “Parti ve Siyasal Erk” ve “Parti ve Toplum” tartışmalarının Parti’nin bu dönemde yaşamsal görevlerini yerine getirebilecek düzeye erişmesinin anahtar tartışmaları olduklarının altını çizmekte, bu tartışmaların en geniş ölçekli pratik çıkarımlarının elde edilmesini istemektedir.

6) Kongre, Parti önderlerinden ve çeşitli düzeylerdeki kadrolarından, günümüz koşullarının omuzlarına yüklediği görevlerin ayırdında olmalarını bir daha talep ediyor. Kongre tüm düzeylerde Parti faaliyetlerinin standartlarının bu dönemin gerekliklerine uygun olarak yükseltilmesini istemektedir.

7) Kongre, komünizmin İran’ın önümüzdeki dönüşümlerinde zaferi için tüm üyelerinin ve kadrolarının birlikte, hareketli, sürekli, disiplinli ve geniş ölçekli bir mücadele içinde bulunmaları için çağrıda bulunmaktadır.

Taslak: Mansur Hikmet